Serkan Yalçın tarafından kaleme alınan ve kitaplaşmasına kadar her aşamasına tanıklık ettiğim 95 sayfalık “Siyah Beyaz Mutlu Hikayeler” kitabı elimde. Kitap, tarifsiz tutkuların ve duyguların ete kemiğe bürünmüş hali. Bir çırpıda okunacak kadar yalın, kendimizi içinde bulabilecek kadar içten… İlk kitabı olması açısından da gayet başarılı.
Sevgili Serkan’ın elinde bir tomar yazıyla Viyana’ya çıkıp geldiği günü hiç unutamam. Yazdıklarını değerlendirmek ve sonuçlandırmak için kararlıydı. Sanırım ürünün tohumu o gün orada atılmış oldu. Mut’la ilgili düşüncelerimiz birbirine çok yakın olduğu için Serkan’ın depreştiği duyguları çok iyi anlıyordum. Benzeri duyguları ben de taşıyorum çünkü…
Gerek yurt içine gerekse yurt dışına serpilmiş sayıları hiçte az olmayan siyah beyaz Mutlu çocuklar var, işte Serkan Yalçın da bunlardan biri. Kitaptaki hikayelerin geneli Mut’tan çıktığı 17 yaşına kadar olan yaşam kesitini kapsıyor. Hem Ankara’da hem de Mut’a her gelişinde o yaşam kesitinin izlerini sürüyor.
Bu kitapta sadece duyguları depreştiren 17 yıllık yaşam kesiti yok; on yıl gibi bir süre içerisinde abi, anne ve sonra baba gibi en yakınındakileri kaybetmenin biriktirdiği acının coğrafya ile yüzleşmesinin izleri de var. Yazarak şifalanmak var…
Bu kitapta sayıları hiçte az olmayan siyah beyaz Mut’lu çocukların masal kenti Mut var…
İşte “Bir garip memleket sevdası”…

Kitabı edinmek için:
İnternettten: https://www.tilkikitap.com/kitap-basilanlar/kitap-baski-serkan-yalcin-siyah-beyaz-mutlu-hikayeler-2038.html
Mut: Gradiz Ajans ve İzorya