Aslında bu başlığı seçmemin bir nedeni de dikkat çekmek. Çünkü küfür dediğimiz de her zaman olumsuz bir anlam çağrışıyor. İki taraflı bakmak daha faydalı olacaktır sanki. Hatta en doğrusu olumlu ya da olumsuz olarak bakmamak.
Bu konuyu araştırırken, Bilişsel Psikolog Benjamin Bergen ‘in bir deneyini okuma fırsatı buldum. Deneyde, buzlu dolu kaba bir grup insanın ellerini sokmaları istenmiştir. Belli bir kısma küfretme izni verilirken diğer kısma verilmemiştir. Küfreden kısım, ellerini daha uzun buzlu suda durdurabiliyorken, küfretmeyen kısmın süresi daha kısa olmuştur. Bu durumda küfretmek acıyı hafifletiyor gibi bir yorum yapabiliriz aslında. O da nedenini, “Küfür ettiğinizde adrenalin salgılarsınız. Korku ve öfkede, ‘Savaş ya da kaç’ tepkisindeki gibi… Bu adrenalin acıya, zorluğa dayanmayı kolaylaştırır” diyerek açıklıyor. Tabi biraz da yoruma açık bir durum. Kişi, çoğu kez küçük ayak parmağını masanın kenarına vurduğunda veya çok sinirlendiği birine kendini küfrederken bulur. Bu durum da kişi küfrettiğinde tatmin duygusuna ulaştığı için saldırganlık seviyesini indirdiği aynı zamanda stresli kişileri de rahatlattığı gözlenmiştir. Bir diğer bulgu da; küfür eden insanların daha güvenilir bulunduğuna yönelik. Küfürlü konuşan insanların dürüst bulunmalarının nedeni kibar görünmek amacı ile rol yapmamaları olmuştur. Aslında bir bakıma doğru gibi de yoruma da açık bir durum.
Evrimci bir bakış açısına göre ise küfür, evrim sürecinde tehdit sinyalinin iletilmesi amacı ile ortaya çıkmış. Geçmişteki insanlar, beklenmedik bir zorluk, bir saldırı veya bir acı vb. karşılaştıklarında yüksek sesle söylenmiş ve böylece başkalarına ne yaşadığını anlatmak için kullandıkları söyleniyor. Tabi o sıralar hangi küfürler kullanılıyordu bilinmez. Böylece köklü bir alışkanlık haline gelmiş olabildiği söylenmektedir.Günümüzde de küfür toplumda çoğu kişi tarafından kullanılmakta. Birçok insan çoğu zaman duygularını ifade etmede, bir güldürü ögesi olarak ya da hakaret etmek maksadıyla ya da sadece bir alışkanlık olarak bu dili kullanmaktadır. İstem dışı ,anlık olarak oluştuğu gibi bulaşıcılık etkisinin de olduğunu söyleyebiliriz. Nefret veya öfke duygularını ifade etmek için kullanıldığı gibi pozitif duyguların abartılı hallerinde de kullanıldığı görülür. Duyguları ifade etmek için kullanıldığı gibi kişinin kalbini kırıcı, ırkçı, cinsiyetçi ve küçümseyici şekilde de olabiliyor. Bu durumdan frene basmak gerekir açıkçası . Çünkü ağızdan çıktıktan sonra geri almak mümkün olmuyor.

“Kavga etmek yerine küfretmeyi seçen ilk insan uygarlığın kurucusuydu.”
S. Freud