Onlar bizim gençlerimizdi. Hep genç kaldılar. 1984 yılında Seka Akdeniz’de montaj bitip üretime alınırken personel alımı yapıldı. İşte o dönem hep işe alındılar. Önce İşçi statüsünde çalıştılar. Hem çalıştılar hem okudular. Anadolu Üniversitesi (Eskişehir) İktisat Bölümünü bitirdi. Okul bitince memur statüsüne geçtiler. Kimi liman, kimi nakliyat ambarlar, kimi sosyal ünitelerinde çalıştılar. 1991 seçimleri ile Seka’da yönetim değişince şef oldular.
Memurlar örgütlenince Sekamsen, Sanayi Sen örgütlenme içine yer aldılar. Hep emeğin mücadelesinde ön saflarda bulundular. 1997 yılında siyasi iktidar değişince, Bolu’da bir sendika toplantısında fotoğrafta yer alan 23 sendikacının tayinleri çıktı. Yani sürgünler başlamıştı.
Kastamonu, Çaycuma, İzmit, Dalaman, Afyon, Balıkesir darmadağın ettiler. Yılmadılar, gittikleri yerde mücadeleye devam ettiler. Sonra dönüş, 1999 yılında özelleştirme kapsamında başka kurumlara tayin olanlar.
İşte aramızdan ayrılan Turgut Atlay bunları yaşadı. Yılmadı, emekli olunca Taşucu’nda kiralık evinde mücadeleye devam etti. Nükleer Karşıtı Platform, Mersin Çevre Derneği ve Cumhuriyet Halk Partisi ilçe yönetiminde görev aldı. Akdere, Yeşilovacık, Büyük Eyceli’de termik, çimento, tersane ve nükleer santrale karşı eylemlerde ön sıralarda yer aldı. Gün oldu jandarma, gün oldu polis ile burun buruna mücadele devam etti.
Hırsla saldıran komutan baktık Feto’dan tutuklandı. Ona bile üzüldük. Termik santraller durdu, tersane durdu, ama nükleer santrale dur diyemedik. Bugünlerde nükleer yakıt gelmeye başladı. Birkaç yıl içinde radyasyon dalgası akın akın gelmeye başlayacak. Bizi erken bıraktın Turgut Arkadaş, ama söz mücadeleye devam edeceğiz. Her hafta birlikte yürüdüğün Poyraz Doğa Gezginleri bir yürüyüşlerine senin adını verecek. Dağda taşta yürümeye devam edecekler. Aman doğa kirlenmesin diye sırt çantanda taşıdığın çöpleri unutmadık, şimdi o işi başka bir arkadaş üstlenecek.
Karaciğer, kalp rahatsızlığı onu hep mücadele etmesine sebep oldu. O inadına yürüdü. Bir baktık arkadaşı Hilmi ile çilek, fidan ve meyveleri ambalajlayıp ihraç ettiler. Üretim ruhu hiç durmadı. Akşam olunca Taşucu’nda dostları ile muhabbetleri devam etti. Şiirler okundu, türküler söylendi.
Bir gece kalbi duruverdi. En son Taşucu’nda Cengiz’in Yeri’nde (Okyanus Kafe) Türkiye İşçi Partisi tanıtım toplantısında bir araya geldik. Sohbet ettik. Birkaç gün sonra da onu kaybettik. Beyaz ata bindi, ak köpükler üstünde kayboldu. Deniz Kızı Eftelya’yı gördü mü, görmedi mi bilmem, ama 14 Mayıs’ta onun yerine bir oy atacak, güneşli günleri göreceğiz. Biliyoruz o zaman Doğu Sandal Köyünde yattığı yerde rahat uyuyacak. Ötekiler bir araya gelecek. Karanlığı aydınlığa çevirecek.
Bir salı gününde dostları onu köyünde sırladılar. Özellikle Sekalı dostları, yürüyüş arkadaşları Poyraz Doğa Gezginleri onu uğurladılar.
Dostumuz Turgut Atlay, devrin daim olsun. Tüm dostlarında acılarını paylaşıyoruz.