Birkaç arkadaş oturmuş söyleşiyoruz. Birisi dedi ki:
“İnsan tarafsız olabilir mi?”
Söz sırası bana geldi:
“İnsan asla tarafsız olamaz. “Tarafsızım” diyen ya yalan söylüyordur, ya da bilinçsizdir. Akla kara var, ya aktan yanasınızdır ya karadan, ikisinin ortasından olamazsınız. Haklıyla haksız var, ya haklıdan yana olursunuz ya haksızdan, başka bir seçenek yok. Ama yaşamın (insan olmanın) şöyle bir yanı da var; diyelim ki bir kişi simit çaldı, onu asla hırsız saymaz, ondan, yani “hırsızdan”yana olur, onu simit çalmak zorunda bırakan düzenden yana olmazsınız. Ya da olursunuz, ikisinin arası yoktur.
Diyelim ki ben; hiçbir konuda, hiçbir durumda tarafsız olamam, olamam. Mümkün değil; benim kimliğime, kişiliğime aykırı bu. Ya ezenden yana olacağım ya ezilenden yana, ya hukuktan yana olacağım ya hukuksuzluktan yana, ya doğadan yana olacağım ya doğayı talan edenlerden yana. Hiçbirinin ortası yok. Bir de kendim eziliyorsam zaten, nasıl ezenden yana olabilirim? Ve “tarafsız olmak”, (olunmaz da) ezenden yana olmaktır hep.
Ve bir tümceyle şunu da belirtelim; taraf sözcüğü Arapçadır, Türkçesi yan’dır, yön’dür, doğrultu’dur.
“Çok yazmak, çabuk yazmak hiç de önemli değil. Dünya nasıl yazdığınıza değil, ne yazdığınıza bakar.” Goerge Henry Levis
Kimi milletvekili misin be kardeşim, okumadan oy veriyorsun?!..
Bir de be kardeşim, evin/penceren senden daha aydınlık. Bak evinin her yönünde pencere var, hem de geniş geniş. Ama sen pencerelerine hiç bakmıyorsun! Ufkun bu yüzden mi olacak, daracık. N’olur dar açılarla bakma yaşama. O geniş açının derinliklerinde neler var neler. İlle de pencere bilinci. Tadını bir alsan!..
Ve son bir daha be kardeşim, “Bir yoksulluk bir ağlama, alkışlayın beni!”
Koşturmalarım çokmuş, yükümü azaltacakmışım…
Doktor böyle söylüyor bana. Beni yaşatanlar ya bu yüklerimse!.. O zaman nasıl olacak bu azaltma işi ey doktor!? Yüklerimin hepsi çocuklarım, bir insan hangi çocuğundan vazgeçebilir, mümkün mü bu?
Mut Çıtlık’tan mı vazgeçeyim, kültür sanat etkinliklerinden mi vazgeçeyim, yazmaktan okumaktan mı vazgeçeyim, doğadan mı vazgeçeyim?.. Bir insan yaşam kaynaklarından nasıl vazgeçebilir? Bütün bunlar olmasa ben nice olurdum, nice olurum?
Azaltacakmışım yüklerimi! Gel de bana sor bunu ey doktor! Bu yaştan sonra ağır gelirmiş bunların hepsi bir insana, sağlığımı düşünmeliymişim biraz da. Oysa beni sağlıklı tutan bunlar a doktor, bunlar. Bunlarla sağlığımı bunlarsız sağlığıma nasıl değişebilirim ben? Olmaz bu, yapamam, yapamam…
Sevgiyle, sağlıkla, saybanla…
