Mutluluk, birçok tanımı olan bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. TDK’nin tanımına bakacak olursak mutluluk; “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” demektir. Felsefede ise; “Genellikle insanların kendilerine en yüksek erek olarak koydukları değer. Bilinci dolduran tam bir doygunluk durumu. İstek ve eğilimlerin tam bir uyumu ve doygunluğu.” Yani kişinin zihnindeki istekleri ile eğilimlerin uyumlu bir şekilde karşılık bulduğu zamanlarda ortaya çıkan doymuşluk hissi o anlarda oluşan duygu olarak yorumlayabiliriz.
Psikoloji ise daha çok mutluluğu; “öznel iyi olma” şeklinde tanımlamaktadır. Kısaca açıklamak gerekirse kişinin hayatındaki olumlu düşünce ve duygularının miktar olarak üstün gelmesi durumudur. Bu durum kişinin kendi yaşamını değerlendirmesinden geçmektedir. Kişi neyden doyum alır, hangi durumlarda olumlu hisseder, buna bağlıdır. Çıkarımda bulunmak gerekirse de kişinin mutluluk kaynağı kişiden kişiye değişkenlik göstermektedir.
Nasıl mutlu olabiliriz, gibi bir başlık açmak istemiyorum. Çünkü birisi bir öneri ile, aa çok teşekkürler, artık mutluyum, demesi bana çok gerçekçi gelmiyor. Aslında mutluluk dediğimiz şey anlık olan bir duygu durumu bir bakıma. Kişi o an bir çiçekten veya bir mesajla mutlu olabiliyor. Kişi önerilerle kendine mutluluk kaynağı bulmak yerine, kendisini neler mutlu ediyor bunu saptaması gerekmektedir. Bunları belirledikten sonra hayatında daha çok yer vererek olumlu duygu ve düşünceleri arttırmış olacaktır. Geçmişte yaşananlarla boğuşmadan, daha anda kalarak, yeri geldiğinde stres yaratan düşünceleri durdurup olumlu düşünceleri hayatına daha çok katarak mutluluk oranı arttırılabilir gibi geliyor bana. Veyahut bir yaşam amacı belirleyerek. Hayatta bir amaç belirleyip onun üzerine çaba sarf etmek belki de bireye en çok mutluluğu sağlayan şey olabilir sanki ne dersiniz ?
Mutlu Yarınlara… 🙂