Devlet kalıcı iktidarlar ise geçicidir… Yani devlet başka iktidar başkadır. Bu önemli ayrım çoğu zaman bilinçli veya bilinçsiz olarak karıştırılır. Ya da iktidar olan siyasi parti yöneticileri kendilerini devlet yerine koymaktan kaçınmazlar. Öyleki, devletin toplumsal sözleşme işlevini gören Anayasayı bile bu uğurda takmazlar…
Oysa, verdiğimiz oylarla seçilen siyasi partilerin oluşturduğu iktidarlar (hükümetler) en fazla gelecek genel seçimlere kadar devleti yönetir, iktidar oldukları süre içerisinde de anayasal çerçevede devletin iç ve dış politikalarına yön verirler. Devlet seçimlerle değişmez ama iktidarlar-olağanüstü durumlar haricinde, seçimlerle değişir.
Devlet, tüm siyasi partileri ve tüm siyasi görüşleri kapsar ancak iktidarlar öyle değil. Devlet tüm kurumlarıyla devasa, kalıcı bir mekanizma iken hükümet o yapıyı halk adına seçimlere kadar kullanan güçtür. Kısaca devletin yürütme organıdır.
Devlet hepimizindir ancak iktidar onun destekçilerinindir. Yürütme organları devleti yönetirken uyguladıkları yanlış politikalardan dolayı eleştirilebilir. Yanlış politikaları eleştirmek kimseyi‚ ‘vatan haini’ yapmaz. Hiç kimse iktidarı sevmek zorunda değildir.
19 yıllık AKP iktidarının ülkeyi getirdiği busüreçte (Cumhur İttifakı süreci de dahil) bu devlet – iktidar ayrımı arasındaki fark azaldı. Devletin dengesi sarsıldı. Özellikle tek adam rejimiyle birlikte iktidara yapılan eleştiriler devlete yapılıyormuş gibi algılanmaya, algılatılmaya çalışılıyor. Sonuç olarakta mahkemelik durumlar ortaya çıkıyor…
Liyakatın esas olduğu devletin en önemli denge mekanizması; yasama, yürütme ve yargıdan oluşan kuvvetler ayrılığıdır. Devlet bu üç temel güç üzerinde yükselir. İktidar, halk adına yürütme gücünü kullanan yetkili organdır. Yasama gücünü meclis, yargı yetkisini ise bağımsız mahkemeler kullanır.
Sonuç olarak devlet evsahibi, iktidar ise misafirdir. Devlet ve iktidar ayrımının olmadığı ülkeler olsa olsa kabile devleti olur…