Yetmişli yıllarda Fethiye’ye bir firma gelir. Yollara sokaklara elektrik direkleri dikecek, hatlar çekecek. Yörede çalıştıracak işçi bulmaz. Yolu Günlükbaşı’na düşer. Orada Pehlivan Amca ile kahvede sohbet ederken, sorunlarını aktarır. Pehlivan Amca orada bulunan Tahtacıların önderidir. Günlükbaşı, Çalış denilen bataklık satılmaktadır. Önderi olduğu hısımlarını bir araya getirir, buraları satın alırlar. Onları yerleştirir. Paralarına göre dağdan, deniz kenarına kadar paylaştırır.
Pehlivan Amca, hısımlarını toplar: “Çocuklar burada bir mühendis var. İyi çocuğa benziyor. Çalıştıracak işçi bulamamış. Ona yardım edelim.” der. Aziz Gümüş Fethiye’de yükümlülüğünü yerine getirir. Ondan sonra bir dost edinmiştir. Her Fethiye’ye uğradığında ona uğrar, kahvesini içer, hoş sohbet eder.
Gün olur Dalaman’a kağıt fabrikası yapılır. Çiftliğin hemen yanına bataklık kurutulur, fabrika kurulur, yanına orman dikilir. Aziz Gümüş Seka’lı olmuştur. Onu Seka’ya davet eder.
“Pehlivan Amca seni yanımda görmek istiyorum.” Onu işe alır, ama “Ben lojmanlarda oturamam.” der. Saha içinde kendine bir ev yapar. Yıllarca orada oturur. Aziz Gümüş hep onun yanındadır. Fabrikaya personel alınacaktır.
“Pehlivan Amca, çocuklar gelsin çalışsın.”
Ali Talaş, Marangoz Şükrü, Niyazi Elbir, Oktay Tunç, Necla Günday ve Ortaca, Köyceğiz’den Tahtacı obalılar işe alınır.
1995 yılında Fethiye’ye Oktay Tunç’un davetlisi olarak gittiğimde Pehlivan Amca ile tanıştım. Hoş sohbetlerimiz oldu. Muğla, Aydın dağlarından buraya gelişlerini anlattı . Ali Talaş ile o zaman tanış oldum. O yıllarda ölü denizi, saklı kenti gördüm. Oradan Aydın’a geçtik. Ortaklarda Fatma Teyzeyi tanıdım. Ortaklarda Şeyh Bedrettin’in imece ruhunu gördüm.
1997 yılında Seka Dalaman’a tayin edildim. Personel Şefliğinden, Personel Tahakkuk Şefliği uzman kadrosunda göreve başladım. Göreve geldiğim gün beni Genel Müdür Aziz Gümüş aradı.
“Silifke’li hoş geldin. Bir sorun olursa beni lütfen ara.”
O günlerde tayin olanlar, Aziz Gümüş’e kızıyor, küfrediyordu. Konuştuğum Ali Talaş, Müdür Memet (Mehmet Uslu) onun en iyi dostları idi. Benim de dostlarım oldular. Bana sorduklarında, “Aziz Gümüş beni tanımaz, Genel Müdürlükte bir daire başkanı İlhan Özsoy gibi kindarlar var. Sanırım onlar tayin edilmeme etken olmuştur. O genel müdürlükte arkadaşlara söylüyormuş. Celal Üçyıldız çok iyi, başarılı bir arkadaş; ama çok siyasi, onun için tayin ettik.”
Oysa Ankara’da kardeşim Nevzat Üçyıldız’ın evimde iken beni telefona aradı.
“Yeğenim Turizm Bakanlığı sınavına girecek, ama iyi bir solcu, ona yardımcı olur musunuz?”
Kardeşim Nevzat Üçyıldız, ona referans oldu, sınavı kazandı. Sonra da beni arayarak teşekkür etti. Eğer dediği gibi siyasi düşümsem bunu yapmazdım.
Adana İdari Mahkemesine açtığım yürütmeyi durdurma davasından 8 ay sonra karar çıktı. O gün Müdür Memet’in evinde akşam konuğu idim. Kızı Nuray Uslu:
“Baba seni Aziz Amca arıyor” dedi. Konuşurken Silifke’li konuğum var, deyince beni istedi. Hal hatır sordu. Ben de, “Sayın Genel Müdürüm, bu gün davayı kazanmışım, haber geldi, artık yetki sizde” dedim.
On gün içinde tayinim çıktı. Eşimde emekli olmuş, Dalaman’a gelmişti. Onu Ali Talaş’larda bırakıp, Taşucu’na gelip, göreve başladım.
Ama kinleri nefretleri yetmedi. 1999 yılında özelleştirme bahane edildi. Emekliğime 6 ay kala Mersin Tapu Müdürlüğüne 1/2 göstergede çalışırken, 2/5 gösterge ile tayin edildim. Ağustos 2000 yılında da emekliliğim dolunca oradan emekli oldum.
Aradan 20 yıl geçmiş. Artık Seka kalmadı. Ama Seka’lı dostlarla ile görüşüyoruz. Bir araya geliyoruz. 1977 yılında işe başladığımda maaşımız asgari ücretin altında idi. Bize ek tazminat olarak ödeme yapılırdı. Demek ki o dönem de asgari ücret tespit komisyonu daha vicdanlı imiş.
Anılar içinde yer alan eski Seka Genel Müdürü Aziz Gümüş hakka yürüdü. Pehlivan Amca, Mehmet Uslu artık aramızda yoklar. Onları güzel anılar içinde anıyoruz. Devirleri daim olsun Tüm Seka’lı dostların acıları bizim de acımızdır, paylaşıyoruz.