Doğanın bozulması insanın bozulmasındandır. Kendi iç dengesini yitirmesinden asla değil, insanın kendisini doğanın tek sahibi saymasından, başka canlılara yaşama hakkı tanımak istememesinden, talan hırsındandır.
Büyük doğa talanlarının yanında söyleyeceklerim devede kulak kalsa da, sel için damla damladır.
Sertavul yaylasına bakalım isterseniz…
Otuz yıldır yazları Sertavul yaylasındayım. Otuz yıl, yirmi yıl, beş yıl, hatta geçen yılki kuşlar nerede? Bir bir azaldılar, tükenenler bile oldu. Yıllar önce ibibikler vardı, şimdi yok, doyumsuz ötüşleriyle ala şafaklarda beni uyandıran kuşlar vardı, şimdi hiçbirisi kalmadı, geçen yıla göre bile karatavuklar, alakabaklar ve serçeler çok az. Bir iki yıl sonra bunlar da olmayacak sanki. Korkuyorum!
Kartallar, kuzgunlar, akbabalar daha bir ayrı, daha bir yara, onları da yazdım geçen güz ve geçenlerde…
Sertavul dağlarının hiçbir doruğu daha güneşle günaydınlaşmadan sabah yürüyüşüne çıkarım. İki üç yıl öncesine kadar yürüyüş yolumda bir ya da iki tavşan çıkardı karşıma. Bu yıl birisi bile yok. Vurdular onları, bundan eminim.
Bir çocukla babası birkaç yıl pompalı tüfekle serçe avladılar. “İnsan insanı avlıyor, insanın kuşları ve hayvanları avlaması çok mu?” diyenler çıkabilir. Oysa kuşları ve hayvanları avlamasından geçer insanların birbirini avlaması.
Eski bir avcı, “On sekiz tane ayı öldürdüm” demişti!..
Bir başkası, “Öldürdüğüm keklikler yirmi sürü yapardı!”…
Doğa konusunda eskisi kadar vurdumduymaz değiliz. Doğa bilincimiz hızla yükseliyor. Ama doğa talanı da yükseliyor. Diyelim ki bir kilometre ileride bir doğa kıyımı yapılıyor. Doğaseverlik konusunda dünya birincisiyiz ama çıt ses çıkarmıyoruz. Boş bir sevgidir bu. Bu yüzden bütün sevgilerimizin içi dolu olmalı, kuru sevgilerimiz bilinçli sevgiye dönüşmeli.
Velhasıl, doğanın tek sahibi biz değiliz, üzerinde yaşayan herkesindir doğa. Bu yüzden de bizden çok hayvanların ve kuşlarındır.
Şöyle bir düşünelim; hayvanlardan, kuşlardan ve bitkilerden bugüne kadar ne zarar görmüştür doğa? Hiç! Ya insanlardan? Bütün gördüğü zarar insanlardandır.
Bu arada, bir de güzellik yaşandı son bir ay içinde. Kesilmesi kararlaştırılan 200 küsur ardıç üç kişinin çığlığıyla, görüşme ve yazışmasıyla kesilmekten kurtarıldı. Selam olsun bu çığlığı duyan yetkililere.
Doğa bir aşktır diye bitirelim yazımızı…