Çocuk olmak; söylemesi ve işitmesi çok güzel bir kelime, hele ki anlamını buldurunca değmeyin keyfimize. Çocuğun olduğu yerde neşe vardır, saflık, masumiyet, küçük şeylerden mutlu olmak vardır. Her şey normaldir ve olasıdır çocukların dünyasında. Keşke hep çocuk kalsaydık diyenlerden misiniz bilmem, ama ben herkesin içindeki çocuğun yaşamasını isteyenlerdenim. Çünkü o zaman insan mutlu olmayı daha kolay başarabilir sanki… Mutluluğu ararken yolunu şaşıranlar, en yakınından başlayıp çevresindeki herkesi yıkıp kırıp dökenler, hak hukuk tanımayıp kendi adalet sistemini kuranlar, başkalarının hüznüyle neşe bulanlar ve bununla gurur duyanlar. Bir de her zaman ve her durumda haklı olanlar. O kadar çepeçevre sarmışlar ki dünyayı, bence ruhlardaki çocuğun uyanma vakti çoktan gelmiş.
Kulağa çok hoş gelen çocuk olmak kelimesi kadar, genç olmak deyimi de çok anlamlı ve insanı cezbeden hayatın en güzel zamanlarından birisi. Bu zamanlarını yaşayıp da hayat basamaklarının yukarı taraflarında bulunanlara sorsanız hepsi geriye dönüp bu basamaklardan tekrar tırmanmayı isterler. Tam bir cazibe merkezi olan çocukluktan gençliğe uzanan bu yolda basamakları tırmanmak o kadar da kolay değil aslında, hele de günümüzde. Çünkü hayat sanki o basamakları tırmanma sırasında tüm zorlukları çıkarmak için uğraşır insanın karşısına. Bir taraftan ergenlik handikapları, bir taraftan okul ve okulda yapılması gereken sorumluluklar, sınavlar, bir tarafta her an yeni bir şey sunan ve insanın aklını sürekli meşgul eden sosyal medya, dijital oyunlar, sevilme ihtiyacı ya da aşırı sevme içgüdüsü, diğer tarafta her şeyi yakın markaja almış akranlar, eee birde bir türlü aynı dili konuşamadığınız ebeveynler, büyükler… Ah ne kadar da zor bu gençlik basamakları.
Ayrıca belirtmeden geçemeyeceğim; çocukluğunda olumsuzlukları çok yaşayan bireylerin ergenliği de bir o kadar zor geçmekte. Çünkü çocukluğu geride bırakarak gençliğe doğru yol alan bireyler içlerindeki tüm olumsuzlukları dışarı atıp yepyeni sayfalarla gençliği karşılamak istemektedir. Bunu isteyen bireyin bilinçaltı yaşantılarıdır aslında. O nedenle içindeki her şeyi (öfke, inat, kızgınlık, saldırganlık vb) dışarı atar ergenlikte. Sakin bir ergen görmek isteyenler evlatlarınıza sakin, mutlu çocukluk yılları yaşatmaya gayret göstermekte fayda var.
Bu süreçte, duygusal karmaşa, kimlik arayışı, kendini gerçekleştirme çabası içinde zaten bunalan evlatlarımızın elinden tutmak ne kadar da anlamlı olur değil mi sevgili ebeveynler?
Ebeveyn olmak da çok zor ve meşakkatli bir süreç çok doğru ama;bizler artık olgun birer yetişkiniz ve hayatın zorlu basamaklarını bir bir geçmişiz hatta geçerken de kendimize bir yol /hayat arkadaşı bulmuşuz. Şimdi birlikte evladımıza rehber olma,yol gösterme, yoluna ışık tutma vaktidir öyleyse. Onlar hata yaparak, arada tökezleyerek yol alırken hayatta, soğukkanlı ve hoşgörülü olmak onları cesaretlendirecektir. Dikkatlerini dağıtan o kadar dış etken varken sizin sesinizi her zaman net duyamayabilirler, sabırla ve vazgeçmeden onların kalbine seslenmekten vazgeçmeyin. Evlatlar bizim evet ama hayat onların,doğru yol ve bizim isteklerimiz her zaman kesişmeyebilir bunu unutmayalım.Evlatlarımızdan tıpkı bizim gibi düşünüp bizim istediğimiz şekilde yaşamalarını beklemek en büyük haksızlıklardan birisi olur inanın. Hemen çok tanıdık bir örnek vermek isterim.Günümüz ebeveynlerine baktığımızda hepsi en başarılı, en yetenekli, her sınavdan ful çekmiş evlatlar istemekteler, ne güzel ve haklı istekler aslında. Evladımız için en güzel geleceği garanti etmek istiyoruz! bir saniye sonrasına garantimiz yokken.
Biz ebeveynler hep istiyoruz zaten ve hep en iyisini istiyoruz. Peki çocuklar ne istiyor? Onlar da mükemmel ebeveynler istiyor, onları dinleyen, eleştirmeyen, kıyaslamayan, anlayan, sevgisini gösteren çocuklarının varlığıyla mutlu olup, başarısında da, başarısızlığında da destek olan.
Gördüğümüz gibi istemenin sınırı yok, herkes istiyor. Amma en doğrusu sanırım evlatlarımızla makul bir paydada buluşmak olmalı. Onların yüreğine dokunup, başka yüreklerin esiri etmeden, gözlerini gözlerimizden kaçırtmadan, aynı dili konuşabilmek olmalı.
Evlatlarımızın yollarına ışık olup bir ömür boyu kalplerini aydınlatabilmek dileğiyle…