Bugünkü yazımızın konusu elbette ki geneliyle Mut, ama özellikle de Sertavul Yaylası.
Evet, Sertavul Yaylası 15-20 yıla kadar güzel bir yaylaydı. Şimdi ise hızla güzelliğini ve doğasını tüketen, giderek beton yığınına dönüşen bir şehir. Bugünlerde nüfusu yaklaşık on beş bin, üç dört yıl sonra yirmi bin.
Hepimiz biliyoruz ki Mut’ta sekiz ay, burada dört ay kalınır. Ama bu işte bir çarpıklık var ki; birçok varsılımızın, ya da varsıl olmaya çabalayanımızın Mut’taki evi oldukça alçakgönüllü, ama buradaki evi saray parçası ya da villa. Sekiz ay oturacağı evi 100-120 metre kare, dört ay oturacağı evi 150-200 metre kare.
Sevgili varsıllar; çalışıp çabalıyorsunuz, hepsi emeğinizin, alın terinizin karşılığı, bunlara hiçbir sözüm yok, hatta diyorum ki, gücünüz varsa daha da güzellerini, hele hele estetik yönü güzel olanları yaptırın. Ama gösterişe, gereksizliğe ve de beton yığını yarışına girmeyin!
Paranız çok mu, daha da çoğalsın, ama her şey gösterişli gösterişli ev yarışı değildir, bu güzelim yaşamda çok daha güzel şeyler vardır, biraz da yönünüzü bu taraflara dönün, bu taraflarda yarış yapın. Sizleri, ölseniz bile ölümsüzleştirecek olan bu allı şanlı villa görüntülü evleriniz değil, bu halka, bu topluma yapacağınız başka eserler, başka katkılardır.
“Kazanan biziz, harcayan da biziz, kimse de karışamaz” diye de düşünebilirsiniz. Ama ben bu toplumsal yaşamda hiçbirinizin böyle bir düşünceye kapılacağınızı düşünemiyorum.
İşte size birazcık da başka alanlar, başka güzellikler:
Kazancınızın bir kısmını da kültür sanata harcayın, hem de bilinçlice. Çünkü kalıcı olan kültür sanattır; insanları güzelleştirecek, nitelikleştirecek, kültür sahibi yapacak olan budur. Çağdaş, güzel ve yaşanılır bir Mut böyle yaratılır.
On üç yıldır “Mut Kültür Müzesi” diye bağırıp çağırıyoruz. Gelin böyle bir müzeyi birlikte kuralım, kazancınızın bir kısmını da buraya harcayın!..
Eskiden Mut’un içinde bile on iki tane su değirmeni varmış. Birisi de Çınaraltı’nın altında. Su değirmeni kültürü kayboldu gidiyor. Gelin hep birlikte, simgesel de olsa, Çınaraltı’na bir su değirmeni yaptıralım, kazancınızın birazını da buraya harcayın!..
Silifke’ye Karaman’a gidince, kaç tane eski ev restore edilmiş bir bakın, Mut’ta neden hiç yok bir düşünün, gelin kazancınızın bir kısmını da buralara harcayın!..
Üç yıl önce, Mut dışındaki Mutlu ressamların katıldığı bir resim sergisi açtık, Mut Belediyesinde. Bir kişinin dışında, o da benim söylememle, bir kişiniz bile gelip bir resim alarak, o insanları onurlandırıp, özendirmediniz. Gelin kazancınızın küçücük bir kısmını da böyle güzelliklere harcayın!..
Mut kültürünü simgeleyecek, ölmüş ama Çınaraltı’nda yüzlerce anısı olan, onlarca halk insanı var. Avukat Cofili, Abdal Bayram gibi. Gelin bunların birer anıtını yaptıralım Çınaraltı’na, paranızın bir kısmını da bu tür güzelliklere harcayın!..
Daha nice niceleri…
Şimdi bana her kesimden kimileri diyecek ki, “Boşuna çeneni ve kalemini yorma!”. Diyebilirler, haklı da olabilirler. Ama bunları söylemek benim toplumsal bir sorumluluğum.
Kültürünü koruyamayan bir toplum yozlaşır, giderek çürür. “Kültür bizim temel varlığımızdır. Sanatsız kalan toplumun yaşam damarlarından birisi kopmuş demektir.” İşte bu bilinçle, kazancınızın bir kısmını da bu tür güzelliklere harcayın!
Sevgiler, saybanlar (selamlar) !..