Siyaset, ülkeyi yönetmek, idare etmek ve devlete, millete hizmet etmek yoludur. Bu yol için geliştirilmiş metod ve anlayışlar cümlesidir. Geliştirilmiş, üzerinde kafa yorulmuş, bir metodu ve tezleri bilimsel olarak oluşturulmuş  devleti idare etme, düzene koyma ve ileriye taşıma azmine siyaset diyoruz.

Günümüzde ve yakın tarihimizde bu kadar iyi niyetle siyaseti maalesef tarif edemiyoruz. Genelde her sohbetimizin en önemli başlığı olan, ama her zaman olumsuz cümleler kurduğumuz siyaset meselesinin tartışılması gereken ve düzeltilmesi gereken hataları vardır.

Bunlardan ilki ve hatta en önemlisi ise öz eleştiri yoksunluğudur. Siyasi hareketlerimizin en önemli ihtiyacı olan ama maalesef bir türlü yapılamayan, yapılmasına müsaade edilmeyen, yapmaya teşebbüs edenlerin hızlı bir biçimde diskalifiye edildiği, ihraç mekanizmasıyla yüzleşmek zorunda kaldığı mesele öz eleştiridir.

Siyasette hakikate ulaşmak için metodolojisi olan ciddi, seviyeli, iyi niyetli, dürüst ama sert ve kaçamaksız eleştiri mekanizmasına ihtiyaç vardır.

Eleştiri veya tenkit genel merkezlerdeki koltuk haramileri için ne şekilde yapılırsa yapılsın saldırı, karalama, çamur atma şeklinde yorumlanmaktadır. En halis niyetle yapılan eleştiriler geri püskürtülerek eleştiri sahibi hunharca muamelelere maruz kalmaktadır. Oysa halis niyetle yapılan eleştiriler yapıldığı mekanizmanın arızalarını gidermek, ona değer katmak, halk nazarındaki noksanlarını tamamlamak adına bir fırsat olarak değerlendirilmelidir. Siyasal kurumların kendi öz mensupları tarafından yapılan iyi niyetli eleştirilere kulak tıkamaları ve hatta cezalandırma yoluna gitmeleri anlaşılabilir değildir.

Siyasi kurumların kendi bünyelerinde, kendi düşünce dünyalarında öz eleştiri yapabilecek, çıkarsız ve menfaatsiz ve hatta kurumun çekirdek yapısında görev almamış ama düşünce merkezinde gayret sarfeden entelektüel beyinlere bu mekanizmayı açmaları ve fırsat vermeleri gerekmektedir.

Genel başkanlık makamına, sürekli değişen ve hızına yetişilemeyen siyaset tarzına, yetkilendirilmiş şahısların keyfi uygulamalarına bırakın eleştiriyi, sorgulamayı göze alamayan, sevmese de, benimsemese de  her konuda kafa sallayan mensuplar maalesef en başta zikrettiğimiz olumsuz intibanın baş sorumlularıdır.

Eleştiriye kapalı, seçmeni ile bu konuda arasına aşılmaz duvarlar ören hiç bir siyasal hareket mükemmelleşemez. Sadece mükemmel olduğu zannıyla hata yapmaya devam eder, kendini siyasal bir ilah zannetmeye başlar. Hakikatlerin peçesini kaldırma cesaretini gösteren halis niyetli entelektüellerin önünü kesecek mekanizmaları çalıştırmak, yanlışları en baştan kabul etmek ve kendi dokunulmazlık alanlarını güvence altına almak demektir.

Kendisi ile hesaplaşma cesareti gösteremeyen siyasal mekanizma ve karakterler yıkılmaz sandığı kalelerinde gerçeklerle yüzleşmeye her an hazır olmalıdırlar.

Siyasal öz eleştiri yoksunluğunun, tenkidin ihtiyaç olduğu  kurumlar tek bir siyasi mekanizma değildir. Türk milliyetçiliğinin de, Türk sosyal demokratlarının da, muhafazakar, liberal tüm siyasi mekanizmaların ihtiyacıdır.

Tenkit ve eleştiriye kapalı siyaset dünyasının tartışılmadığı günümüzde gerçek demokrasiden bahsetmek hayaldir.