Boykot denilince bakın usuma ne geldi…
Dünyanın ilk (belki de tek) dayak boykotu bizim köyümüzde yapıldı. İbrahimli’de yani.
60’lı yılların ortası, ilkokul dörtteyim…
Öğretmenimiz öyle bir dayakçı ki, annelerimiz babalarımız yediğimiz dayaklara dayanamadı. Köylü toplanıp üç günlük dayak boykotu kararı aldı. Üç gün okula göndermediler bizi.
Sonuç ne mi oldu? Kurtula kaldık dayak yemekten!..
+++
Öyle değişkenim ki bugünlerde
Bir bakarsınız kış Göksu’suyum ve de yıl yıl dereleşiyorum
Bir bakarsınız aktığım yerlere yetmeyen bir Göksu’yum
Bir bakarsınız dağ taş bahçe olmuş, Mut topraklarının kaygısı bir Göksu’yum
Bir bakarsınız böğet böğet, gölet gölet, baraj baraj bir Göksu’yum
Kışımı bile biriktiriyorum…
+++
Öğretmen Okulu birinci sınıftayım. Ne zaman yemekte meyve çıksa (elma, portakal, şeftali) üçüncü sınıfta bir abi var, meyvemi kapıverir. İlk yılım, biraz sessizlik/cesaretsizlik var üstümde. Bir gün böyle, beş gün böyle, baktım olmayacak, içimde dağları yıkacak kadar bir ses yükseldi bir anda:
“Korkma, cesaretli ollll!..”
Bir daha mı, elini bile süremedi…
+++
Mahalle yolunda, karşıdan karşıya geçen kediye “çabuk geç!” diye korna çalan araç sürücüsü arkadaş!..
Kırmızı ışıkta, sarı yanar yanmaz arkadan düt düt bağıran araç sürücüsü sabırsız arkadaş!..
+++
Şiir oku, türkü dinle, zaman zaman Göksu’ya karış/karış arkadaşım!..
+++
Bir yerde okumuştum. Tarihte Mısır’la Fransa’nın yaptığı savaşları kaybeden hep Mısır tarafı olmuş. Oysa Mısır ordusu Fransız ordusundan sayıca çok fazlaymış. Yenilmesinin nedeniyse, Mısır ordusunun örgütlülük düzeyinin Fransız ordusuna göre çok daha düşük olmasıymış.
+++
Bir kenti geceleri öldürmeyen, ışıklarıdır…
+++
Sevgiyle, sağlıkla, saybanla…