Yazıyı okurken, “Yine mi Özgürlük Yolu?”, ve hatta “Bıktık artık bu Özgürlük Yolundan” diyenleriniz olabilir, doğal. Ama bir de yer değiştirelim gelin; ben olun siz ya da siz Özgürlük Yolum olun. İşte o zaman göreceksiniz ki, az bile yazıyorum Özgürlük yolumu! Öyle…
+++
“Bu dağda vahşi köpekler var, onun için bu sopayla yürüyorum.”
“Dağ” dediğin yer, benim yaklaşık kırk yıldır sabahları yürüyüş yaptığım “Özgürlük Yolum”, herkesin “Şıh Yunus Tepesi” dediği, benim “Antenli Tepe” de dediğim yer sevgili arkadaşım.
Burada “vahşi köpekler var” haa!..
İlk başta burası Afrika değil sevgili arkadaşım. Çünkü vahşi köpekler Afrika’da bulunur ve evcilleşmemiş köpeklerdir. Peki ne zaman gördün bu köpekleri arkadaşım? Çünkü “var” diyorsun, görmüşsün yani. Var’la vardır’ın ve varmış’ın anlamları farklıdır. “Vardır” var olabileceğini düşünmek, “varmış” sa var olduğunu duymuş olmaktır.
Ama asıl konu burada sevgili arkadaşım, düşünebilme, us yürütebilme yetisidir.
Bakın, insanın kullandığı sözcükler insanı ele verir.
“Burada vahşi köpekler var” sözlerinizle ben sizin coğrafya ve yerel bilginizin yetersiz olduğunu düşünüyorum. Ve hatta köpekleri yeterince tanımadığınızı, yeterince sevmediğinizi… Haksız mıyım? Sanırım köpekten korkmuşsunuz, korkuyorsunuz. Ama “Neden korkuyorum?” demiyorsunuz hiç, yılanı bile deliğinden çıkaran tatlı dile sarılmıyorsunuz hiç, köpek dilini öğrenmeye…
Dediğim gibi ben kırk yıla yakındır burada yürüyüş yapıyorum. Onlarca köpekle karşılaştım, hatta birisinde yaklaşık yirmi köpekle. Onları görünce onların diline sarılıyorum hemen. Onların dilinde ne sopa var, ne taş. Ve bugüne kadar bir köpek bile saldırmadı bana.
İnsana saldıran köpekler yok mu? Elbette var.
Ama her şeyin temeli sevgide ve benim Özgürlük Yolum’da “vahşi köpekler” sözünde.
Bütün bunları düşünürken şunu da düşünüyorum bakın, umarım siz “başıboş köpekler” diyeceğiniz yerde “vahşi köpekler” deyiverdiniz!..
Öyle olsa bile gözüm ve usum elinizdeki o sopada…