Okumuş birisi:
“Hocam yaş kaç?”
“Yolun yarısı.”
“35 mi?..”
Bir köylü:
“Hocam yaş kaç?”
“Yolun yarısı.”
“Aboooo, bu kadar daha mı yaşayacaksın sen!..”
+++
Her yeri öyle bir para hırsı sardı ki, artık elma elma değil, et et değil, bal bal değil.
Bunları doya doya yemekten çok, hiç yememekle daha sağlıklı olacak sanki bedenimiz.
Ne dersiniz?
+++
“Hayırdır öğretmenim, nereye böyle?”
“Borç ödemeye.”
“Ne borcu öğretmenim?”
“Çay borcu.”
“Kimmiş bu şanslı?”
“Yahu yaylada benim bir yürüyüş yolum var, orman içi, toprak yol. Adı da Özgürlük Yolu. Her yayla zamanı sabahları kırk yıldır yürürüm burada. Zaman zaman araçlarla karşılaşıyorum. Kimisi duyarlı, beni görünce yavaşlıyor, kimisi kültür yoksunu, beni toz toprak içinde bırakıyor. Geçenlerde (yayladayken) ilginç bir olay oldu. Bir araç sürücüsü hiç yavaşlamadan, beni tozlar içinde bırakarak geçip gitti. Bir dakika ancak oldu ki, dönüp geri geldi, utana utana özür diledi. Ben de kendisine çay ısmarlama sözü verdim. İşte o borcumu ödemeye gidiyorum.”
“Bence kahve içirmelisin.”
“Belki de öyle olacak…”
+++
Köylerden birisi, altmış yıldır:
“Avukat Hasan, Eczacı Mustafa, Doktor Ayşe, Mühendis Veli, Öğretmen Sevim, Öğretmen Aslı, Öğretmen Hacer, Öğretmen Ali, Öğretmen Özgür, Binbaşı Ahmet…
Başka bir köy; yine altmış yıldır:
Mustafa Hoca, Abdullah Hoca, Muhammet Hoca, Ramazan Hoca, Hidayet Hoca…
Şimdi bu köyde tarikatlar koşturuyor…
+++
Özgürlük Yolum’un üstü, Sertavul uçak yolunun altı!
Özgürlük Yolumda ilk kez biriyle karşılaştım, eli değnekli:
“Günaydın arkadaş, nereye böyle, bu değnek neyin nesi?”
“Günaydın. Spor yapıyorum. Değnek sünnettir, yoldaştır, her an bir kedi köpek çıkabilir, yorulunca söyle dayanırsın hem.”