Pes Yolu – WolfWalking – Kurt Yürüyüşünü tamamladık. Karlı, sisli, puslu havalarda. Arada bir güneşi de gördük. Geceleri donan yeryüzünü ve onun Pers Yolu’nu sabahları buz gibi, bembeyaz bulduk. Donmuş toprak üzerinde yürümek keyifliydi. Toplanma günümüz olan, onaltı Aralık Karaman gününde tadarken yağmurlu havayı, değerli dostum ve rehberimiz Ünsal Hocam rehberliğinde dolaşırken, aceleden, antik Laranda sokaklarında yarın yaşayacağımız bu durumlara dair hiçbir fikrimiz yoktu. Yoktu, çünkü yolu bilen bende bu tarihte ilk defa yürüyordum Pers Yolu’nda.
Yirmi Aralık akşamı Claudıopolis’e ulaştık. Yirmibir Aralık günü kurt sincaplar dönüşe geçti.
Pers Yolu bir ilki daha yaşadı. Faaliyetin özneleri kurt sincaplar muhteşemdi. Planladığımızdan daha üst bir verimlilik gösterdiler. Bu verimliliği destekçilerimize borçlu olduğumuzu biliyoruz. Zira her başarılı faaliyet iyi bir ön hazırlıkla mümkündür.
Bu nedenle, sırası ile Karaman Belediyesi, Karaman Belediye Başkan Yardımcısı Eyüp Aslan, Lale Köyü’nde Ateş Ailesi ve değerli evlatları Ahmet Ateş, Kavaközü Köyü’nde Ata Ailesi Nuran ve Salih Ata, Dağpazarı Köyü’nde Muhtar Bülent Alp ve değerli ailesi, Mut Belediyesi ve Mut Belediye Başkanı Murat Orhan Pers Yolu – Kurt Yürüyüşüne verdiğiniz eşsiz destekler için minnettarız.
Pers Yolu, sizi unutmayacak.
Kurt Yürüyüşüne burada ara veriyorum. Günceli yakaladık. Hoş, Pers Yolu’nda İlk Bireysel Yürüyüş faaliyeti de güncelliğini hala koruyor ya. Öyleyken de okuyucularımın beklentilerini biliyorum. Bunun için kaldığım yerden, Metin Kurt Hocam ile yürüyüşümüze devam ediyorum. Kurt Yürüyüşüne döneceğim.
O gün küçük kız, bizden olukça etkilenmiş, dağcı olmak istediğini falan söylemiş, daha da ileri gitmiş bizimle bir miktar yürümek istemiş, yürümüştü.
Adres ve telefon verişmelerinden sonra ayrılmış, onları, kış dönemi ikametgâhları Mersin’e dönerken, İnce Gıda Zeytinyağı’na beklemiştik. Takip eden yıl yine uğradık kaptan amcaya. Geriden gelişimizde anladık ki yolunda olmayan bir durum var. Yazlık konut bakılıp, çekilmemiş. O ilk gördüğümüz canlı yaşam izleri yok ortalıkta. Sesimize kapıyı aralayan, geçen yıl, kaptan amcanın aksine, bize çok da ilgi göstermeyen eşiydi. Ortanın altında boylu. O güne göre yüzü biraz daha asık olan. Her zaman böyle olduğuna dair bir fikir oluşturdu bu ikinci karşılaşmamız bizde. Geçen yıl biz ayrıldıktan, henüz Mersin’e dönmeden önce kaptan amca vefat etmiş. İnce Gıda’ya uğrayamamaları da bu yüzdenmiş.
Çok üzülmüştük. Pers Yolu, yaşamında önemli bir dönemi aşmış, ciddi sosyal birikimlerle topraklarına dönmüş, rotanın bu noktasında önemli roller yüklenebilecek, bir dost adayını kaybetmişti.
Kaptan amcayı selamlıyoruz buradan, Pers Yolu’ndan.
Kurt Hocama Pers Yolu’nun oldukça keyifli ikinci gün rotasında Dağa Çeşmesi’nde ulaştım.
Dağa, Pers Yolu rotasında bir köy adıdır. Bugünkü adı Akpınar’dır. Dağa Köyü halkı Pers Yolu rotası üzerine yeni yakın, 2010 civarında bir çeşme yaptırdı. Beton kaideli, tekneli, az su akan. Pers Yolu’nun otuz beşinci kilometresi civarındadır Dağa çeşmesi. Çoğu çayırlık geniş bir alanın, doğu yönünde yükselen Aktepe’nin başından, iniverdik yerinde. Aktepe bin altı yüz metre rakım civarındadır. Kuzeye doğru eğilerek uzanır. Yeşil vadinin kuzeydoğu sınırı boyunca yüksekliğini koruyarak uzanır. Ak rengini hep korur. Buralarda ak renge boz denir. Boztepe eğile eğile, darala darala, bölgenin her türden suyunu toplayarak, Dağa Barajı’na kadar iner. Yer yer tarım yapılır çayırlık alanların üzerinde.
Su kaynağı çeşmenin yüz metre kadar doğu yönünden, boz toprakların içinden çıkıp gelir. Buz gibidir. Azdır. Çok azdır ama buz gibidir. Özellikle yaz aylarında terleyen sincapların, yörede ekin tarlalarında kararan ekincilerin, nohut yolucuların can simidi türünden, aradıkları su. Böyleyken Dağalı biri duramamış olmalı ki, akıp duran, yaz boyunca dahi eteklerindeki tekneleri dolu tutan çeşmenin, iki yüz metre kadar aşağısına bir çeşme daha yaptı. Gene tekneli. Su, gene aranan türden. Böyleyken ilk çeşmenin suyu kurudu. Üzüldük tabi. Yıllardır su içtiğimiz çeşmenin kuruması çok üzücü oldu bizim için.
Dağa çeşmesi, Pers Yolu rotasından dikine iki yüz metre kadar kuzeydoğu yöndedir. Yoldan sekiz yüz metre kala falan görünür. Biz bilenler, göründüğü yerden, güneye doğru ilerleyen rotadan, çeşmeye doğru, dikine çıkarız. Varır varmaz, çayırların yoğun olmadığı, elden ayaktan uzak bir yerlere çantaları bırakır, benzer bir yere de uzanıveririz. Soluklanmaya ihtiyacımız var. Soluklanınca kalkar, buz gibi suyumuzun, şişelerimize dolmasını sabırla bekler, kana kana içeriz. Çoğu zaman arkasından bir kahve sunumu gelir kendimize.
Kurt Hocamın tamda bu vaziyetinde çalmış telefonu. Arayan ben.
25 Aralık 2024. Devam edecek.