PERS YOLU’NDA İLK BİREYSEL YÜRÜYÜŞ / 6

Kültür insanı olma yolculuğu bir şekilde başlamış, üstüne de yaşanılanlar, doğal gözlemler yazılıp söylenirse durmaz. Çok da sürmez, kartopu olması. Genel geçer bu tespit Ahmet için de geçerli. Onun bağlamasını, Pers Yolu Geleneksel Ağustos Yürüyüşü’nde dinleyememiştik, ama şiirlerini okuyoruz. Bir başka deyişle Ahmet’in kültür insanı olma serüveni devam ediyor. İstedim ki Ahmet’le okurlarım da tanışsın.
Geçenlerde zorlu bir kış oldu bildiğimiz gibi. Yüksek rakımlarda ciddi mal kırımları yaşandı. Ahmet, hem küçükbaş üreticisi hem de kültür insanı olarak, mal kaybı ve acıyı yaşadı, gözlemledi. Onun üzerine aşağıdaki şiiri yazmış. Paylaşımlarında görünce aradım. İstedim ki acısını paylaşayım. İznini alarak, şiirini paylaşmak istediğimi söyledim. Olurunu aldım. Öte yandan, Pers Yolu’nun 22. km.sindeki acı olayı kayıtlara geçireyim. Pers Yolu’nun acı tatlı kültürü de oluşsun.
Geçmiş olsun Ahmet Ateş.
Büyüklerin dediği gibi, “Cana gelmesin, mala gelsin.”
Geçmiş olsun kardeşim.

KARAKIŞ KINALI KUZULARI ALIP GİTTİ

Mor koyunlar beyaza büründü.
Şiddetli lodos, üst üste düşürdü.
Karın altında canla başla süründü.
Karakış, kınalı kuzuları alıp da gitti.
Kardan, tipiden aşılamadı bayırlar.
Kör dumandan bulunamadı ahırlar.
Ak yünlerle kaplanmış, boz çayırlar
Karakış kınalı kuzuları alıp da gitti.
Poyrazın soğuğu, nefesleri kesti
Kurtlar ve tilkiler, dağı taşı deşti.
Donarak ölen koyun, keçi, eşekti.
Karakış, kınalı kuzuları alıp da gitti.
Çanın sesi gelmez oldu, yaylalarda
Koyun ve kuzu, telef oldu dağlarda.
Bülbüller, dertli öter oldu bağlarda.
Karakış, kınalı kuzuları alıp da gitti.
Ateşoğlan’ın gözüne kan doldu.
Dili lâl oldu, yüreği lavla doldu.
Emekler, gözlerin önünde soldu.
Karakış, kınalı kuzuları alıp da gitti