Adını aldığı dedesi gibi ince uzun boyludur Ahmet Alpaslan. İri sesle konuşu onun gibi. Gönlü boldur. Sıcakkanlıdır. Enerjisi güçlü dalgalıdır. Karşısına, ortama aktarır. Bir miktar koyunu nu yaz boyunca Yağlı da otlatır. Kendi gibi engin gönüllü eşi de Ahmet Alpaslan la beraber karşılar yürüyüşçüleri.
Kurt Hocamın şu an bulunduğu yerin hikâyesini, konuşmuştuk Ahmet’le bir defasında. Bir Pers Yolu geçişimizde üç kişi olarak, bir ileri kamp alanı Sibila ya karanlık çökmeden varamayacağımız için burada çadır kuracak olmuş, hem su boyu, hem de boğaz olduğu için soğuk olur diye devam etmiştik. Burada da biraz zaman kaybetmiş, gecenin ileri bir saatinde Değirmen Boğazı’na yeni açılan berbat kanalı geçememiş, geçtiğimiz bir yerde de Kömürcü Çayı’nı geçmek zorunda kalmıştık. Tabi çaya girmek, eşyaları öbür tarafa geçirmek ve diğer sincapları omuzlamak bana düşmüştü. Açlık, yirmi kilometreyi aşan yürüyüş, tam yük, yayla gecesinin bin dört yüz metre rakımdaki güz soğuğu beni titretmiş, çadıra zor atmıştım kendimi.
Kurt Hocam burayı geçip karşıdaki iki yoldan tırmanarak yükselen kuzeydeki yola vurmuş. Yüz metre kadar da ilerlemiş. Belli ki bu aralarda yol gösteren elektronik aletlerine bakmamış. Belki de bakmaya fırsatı olmadı. Neyse ki tam orada haberleştik. Geri döndü. Çok olmadan. Bu yol Kuzeydoğu yönde ilerler. Yeni açılmış bir yoldur. İlerisi Tahtalı Yaylası’na çıkar.
Tahtalı Yaylası sakinleri Mut’un Kesikköprü Köyü halkından oluşur. Sadece yazları buradadırlar. Küçükbaş hayvancılık yapanlar öncelikli olmak üzere. Bin dokuz yüz atmışlara kadar Kesikköprü Köyü halkının tamamı yazları burada olurmuş. İş güç olmaması bir yana en azından sahilin, onların deyimi ile seyilin, sarı sıcağına çare olarak. Küçükbaş hayvancılık yaparlarmış. Ne zaman ki köyde domates, biber, kavun gibi zirai ürünler yetiştirmeye başlamışlar, yaylaya çıkım azalmaya başlamış. Benim de bildiğim bin dokuz yüz seksen li yıllar civarında ise sadece malcılar çıkar olmuştu.
Kesikköprü Köyü adını kurulu olduğu tepeciğin Kuzeybatısına düşen, kış sularını taşıyan dere üzerinde kurulu, sadece ayakları ayakta olan köprüden alır. Üçüncü Haçlı ordusu yazarı Ansbert’in günlüklerinden hareketle bazı araştırmacılar Üçüncü Haçlı Ordusunun bu köprünün olduğu yerde kamp kurduklarını, iki gün burada kaldıklarını yazar sa benim araştırmalarıma göre bu bilgi yanlıştır. Dahası Haçlılar bu köprüyü kullanmamışlar bile olabilir. Haziran ayının sekiz i civarı olan anılı tarih te bu derede su çok önemli oranda azalmış olur. Ansbert teki bilgiye göre yüz elli bin kişilik bir ordu köprüden geçmek için beklemez. Göksu Nehri’nin yatağı bugünkü yerinde değil de örneğin şu anki asfalt yolda olsa bile ki en çok burada olabilir, nehir ile köprü arasında epey bir aralık bulunur ki ordu buradan çok rahat geçer. Burası biraz ilgisiz gibi oldu ama değil. Üçüncü Haçlı Ordusu Pers Yolu’nun çok önemli olaylarından birisi. Yeri gelmişken değinmiş olduk.
Tahtalı ya tırmanacak yolun gerisi Koyunyunağı tarafından gelir. Çarşaklı Boğaz’ın çarşaksız olan bu yöndeki ilk metreleri ile buluşacağı yerde sağ kolumuz üzerinde keskin bir dönemeç oluştururken yeni Tahtalı yoluna da girmiş olur. Yaklaşık iki yüz metre kadar bir tırmanış yapar ve geniş düzlüklere ulaşır. Kesikköprü Yörükleri’ ninhem çadırlardan oluşan yerleşim alanı hem de tahıl, bakliyat türünden ekim alanlarıdır, ulaştığımız yer. Geniş araziler var buralarda. Dolaştım, bilirim. Bin dokuz yüz doksan yılları içinde ticari anlamda nohut aldım buralardan. Buralardan ileri devam edilirse Navdalı ( Elma Pınarı. Anacığımın köyü olduğu için benim de köyümdür) Köyü’ne ulaşılır. Navdalı ya sapacağımız kavşakta Batı ya dönersek Punura ya yani Yağlı ya çıkarız. Kuzeyden Laranda tarafından geldiğimizde Pınarın yüz metre kadar gerisindeki üçlü çatala.
Ahmet dedemin İstanbullu Yorgi ile birlikte süt işini devir alıp, Laranda’dan trenle, Taşucu’ndan gemi ile İstanbul’a kaşar peynir gönderdiği zamanlardan önce aynı işi yapan Yahudi vatandaşlar.
19 Şubat 2024. Devam edecek…