Eskiden piynar yatağıydı bu park, şimdi ise nice ağaç nice çiçek var da bir tek piynar yok arkadaş, bir tek! Çok acı bu; piynarlar adına, piynarları binlerce yıldır yaşatmış olan bu topraklar adına, bu piynarlarla belli bir kültürü olan bu halk adına…
Ne olur yani, yer mi yok sanki koca parkta!? Bütün bunlara saygı gereği bir yere birkaç piynar dikilse, Mut’a has “çalı ve ağaç kardeşliği/komşuluğu” oluşturulsa; pelitle, sandalla, çıtlıkla, çaltıyla, tespiyle, sumakla, andızla, alıçla bir bölüm oluşturulsa… Böylece daha çok kuş gelse bu parka, sincap bile. Bütün bu ağaçları bilmeyen çocuk kalmasa, yaşlananlar unutmasa. Ah!…
Çok mu zor bu, çok mu zor?..
+++
Kavak soylu bir adam, yanında yarısı boylu bir kadın, belli ki karısı, ikisinin ortasında dört beş yaşlarında bir erkek çocuğu, bir iki adım gerilerinde yaşlıca bir kadın, kadın ki kesinlikle kadının annesi, üç emekli maaşımla bahse girerim ki öyle, çünkü boyu kısacık. Gezinip duruyorlar parkta. Ve yine kesinlikle buranın yerlisi değiller, kesin öyle. Üç dört nedenini sayabilirim bunun. Belki daha bile fazlasını.
+++
Yürüyüş yapan bir kadın, karşısından her gelene “Günaydın!” diyor!
+++
Sekiz spor aygıtı var, şişmanca bir kadın yalnızca birisinde spor yapıyor yarım saattir!
+++
Yeni yakına kadar çok daha kirliydi burası; poşetten, çekirdek kabuğundan, içecek kutusundan ve şişesinden, şundan bundan kirli mi kirliydi. Bakıyorum da şimdi daha bir temiz. Nasıl sevinmem bu aşamaya, bunu sağlayanlara nasıl teşekkür etmem?..
+++
Çocukluğa daha yakın iki delikanlı gidiyor, aralarında dört beş adım var. Öndeki diyor ki:
“Ortak gel be, gel be!..”
Arkadaki isteksiz:
“Ben buraya gelmek istemiyorum, sen beni zorluyorsun.”
“Gel ortak be, gel beee!”
+++
Üç dört genç oturmuşlar çimenlerin üzerine, söyleşiyorlar. Konu futbol, takımlar. Sanki hiçbirisi okul çarkından geçmemiş, öğretmen yüzü görmemiş. Babaları ve anneleri, tüm arkadaşları ve çevreleri küfürbaz mı küfürbaz, saygısız mı saygısız, bunlar da onların kopyaları!..
+++
Yine sabah yürüyüşü yapan bir kadın, kaç zincirle bağlıysa telefonuna, düşmüyor elinden ve kulaklarından bir türlü. Oysa ortalık kuş sesleriyle dolu, güneş günaydın diyor, dağlar ışıl ışıl, çiçekler bin bir güzel, kıpır kıpır yaşam, park…
+++
Onlarca köpek; kimisi aç kimisi tok, ne yer ne içer bunlar?..
Sevgi deposu hepsi, yürük açısı hepsi…