31 Mart yerel seçimleri bitti ve Türkiye genelinde kimsenin “bu kadar da beklemediği” sarsıcı ve sevindirici bir sonuç yaşandı. Bütün baskılara ve eşitsiz koşullara rağmen “Türkiye İttifakı” Türkiye’yi büyük bir kırmızıya boyadı. Hatta bir şair buna, “Halk gülü açıldı” dedi. Tabi bu durum Erdoğan’a yenilgiyi kabul ettirdi ve “güzel” sözler bile söyletti. Peki ne kadar ve nereye kadar?..
Ama benim konum şimdi Mut seçimleri.
Değerlendirme yaparken hiçbir taraflılık yapmadan ve de kimseyi incitmeden, daha çok da gözlemlere/izlenimlere ve de duyumlara dayanarak, en çok oy alan dört adayı ele almak istiyorum şimdi.
Bilindiği gibi seçimi Murat Orhan kazandı. Bu aslında, “Görülen köye yol gösterici istemez” bir durumdu. Hem kalabalıklar, hem de açık açık “Murat Orhan” diyenlerin belirgin çokluğu bunu gösteriyordu. Çünkü Murat Orhan yıllardır bunun yatırımını yapmıştı; ilk başta, başkan olduğu dönemde kendisinin peşinden koşacak bir kitle yaratmıştı, yine halkla ilişkilerini tümüyle koparmamıştı. Başkanlığı döneminde kimi olumsuzluklar olmuşsa da, hastane onun döneminde yapılmıştı, Meydan’daki Sevgi Parkı onun döneminde açılmıştı, yine Mut’tun ana caddelerine sıcak asfalt onun döneminde dökülmüştü. Ve bunlar o olumsuzlukları örtmüş, “Yarım kalan işlerin yapılması” beklentisi öne çıkmış, öbür adayların karşısında “daha bir umuda” dönüşmüştü. İşte bu gerekçelerle de daha ilk başta psikolojik ve görüntü üstünlüğünü ele geçirmişti.
Nitekim beklenen olmuş, partisi bütün Türkiye’de büyük bir oy kaybı yaşarken, o azımsanmayacak bir farkla seçimi kazanmıştı. CHP ve AKP seçmeninden azımsanmayacak oy almıştı. Bu biliniyordu da, söyleniyordu da.
Volkan Şeker’se; onunla koşanlar partisi ve iktidar ortaklarından kimisiydi. Halk arasında en çok dillendirilense, “Beş yıldır bir şey yapmadı” eleştirisiydi. Bunu açık açık ortakları da söylüyordu. Zaten rakamlar da gösteriyordu ve nice insan da söylüyordu ki, “AKP seçmeninin büyük bir bölümü Volkan Şeker’e oy vermemişti.”
Gülsüm Kevser’e gelince: Herkesin dilinde şu dönmüş durmuştu; “CHP yanlış aday seçti.” Bu yüzden de partide büyük sıkıntılar yaşanmış, adaylarına sahip çıkmayanlar bile olmuştu. Sonuç olarak da, büyük çabalara rağmen görüntü bir türlü değişmemişti. Kazanması için de halk arasında “kimsenin bir beklentisi” yoktu. Bilmiyorum ama, belki de kadın olduğu için ve de iki tane kooperatifin başkanı olduğundan aday gösterilmişti.
Mehmet Demir, “bir başına” çok koşturan bir adaydı. Ama halkın öngörüsünün gerçekleşmediği aday da o olmuştu. Onun için herkes, “Dört beş bin oy alır” diyordu, olmamıştı.

Sonuç olarak Mut Türkiye’nin bir parçası. Gürültüye patırtıya, gösterişe, gövde gösterisine dayalı bir seçim, halkı bıktıracak şekilde burada da yaşandı. Ve hiçbir aday şunu diyemedi:
“Bu kadar tantanaya, gürültüye, konvoya, afişe, pankarta, parti bayrağına, para savurmaya ne gerek var. Benim seçimlerde harcadığım para bir avuç, bunu da şuradan şuradan buldum, diğer adaylar ne kadar harcadı? açıklamalarını istiyorum.”
Ve bu kısacık yazı, ancak bu kadar…
Son olaraksa kazanana kutlama ve başarılar, kazanamayanlara geçmiş olsun!..