“Mut’tan Mersin’e gittim. Bizim yandan bacanak var, onun yanına. Ama evde yoklar. Kiracılarıymış, yaşlıca bir kadın:
“Guzum onlar yok, gel bizim evde bekle.”
“Tamam teyze.”
İçeriye oturduk.
“Guzum sen az üşüyük gibisin, sobamızı yakayım ben.”
“Sen bilirsin teyze.”
“Guzum sen üşüyüksün gayri, bir de çay koyayım, sıcak sıcak içersin.”
“Yahu teyze, hiç gerek yok, zahmet etme, geleceğimde çayımı da içtim, yemeğimi de yedim.”
“Yo yo guzum, ben de içerim.”
“Sen de içeceksen tamam teyze.”
“Guzum sen uzak yoldan geldin, acıkmışsındır da, ben sana iki sıkma yapayım, ihi sobamızın üstünde sıcacık, sıcacık çayla yersin.”
“Guzum Mut’ta benim bir torunum var, öğretmen, varınca tanış.”
Çırayla arıyorum şimdi böylesi kadınları; teyzeleri, nineleri…”
+++
Yalancı Ali’yle Yassı İbirağım, Göğden yaylasındalar. Önce Yassı İbirağım takılır:
“Oyyynn Yalancı, nöğürün bee!?”
“İyilik sağlık. Sen nereye böyle?”
“Çömelek’e patates tohumu almaya gidiyom.”
“Yahu bende var, ta Çömelek’e yorulma şimdi, yarın gel sökeriz.”
Sabahleyin yine bağırır Yassı İbirağım:
“Ben geldim Yalancııı!.. Patates tohumuna. ‘Sabah gel’ dedin ya.”
“Ne tohumu bee! Patates ne arasın bende.”
“Eee, dün söyledin ya!”
“Yalandı yalan, sen bana “Yalancı” dedin, ben de sana yalan söyledim!”
+++
“Mutöreni’nin aşağılarında 500-600 kayısım, 200 zeytinim var. Gelecek yıl kayısıyı tümden keseceğim, hatta başladım bile. Ben 70’i geçtim, garı topal, ayağa kalkamaz oldu, çocuklardan zaten yarar yok, onlar ancak kayısı zamanı, yağ zamanı gelirler, su ateş pahası, cayır cayır yakıyor cebimizi; eskiden doya doya yalakları doldururduk, bir ay susamazdı kayısılar, şimdi damlama, 10 gün dayanmıyor, gübresi, ilacı, çapası, budaması, sonra işçisi, yeni yeni “işçi çavuşları” türemiş, uçuyorlar, giderlerim koş babam koş, cebime girense pul, yer yer cepten yiyoruz. Tek çözüm kesip kurtulmak arkadaş. Bak zeytini kesmem ama, onun bakımı daha kolay, yılda dört su yeter. Durum bu.”