Kuz Kuyusu dağı eteklerinde, denizden 1.158 metre yükseklikte bir dağ köyü. Bozyazı sınırları içinde, ilçeye 35 km. uzaklıkta. Nüfusu 577. Çevresinde dereler, kanyonlar ile dağcıların, yürüyüşçülerin uğrak yeri olmuş.
İshaklar köyü deyince iki olay beni çok etkiledi:
1964 yıllarında Silifke’de Sakarya ilkokulunda öğrenci idim. Kıbrıs’ta Rumların katliamları üzerine okulda öğrenciler derslere boykot başladık. Bitişik binada Silifke lisesi de bize katıldı. Bahçeye oturduk. Sınıflara girmedik. İlçe Kaymakamı Saffet Bekaroğlu geldi. Yanında Askerlik Şube Başkanı vardı. Bizleri dinledi. O sırada Gülnar Kaymakamlığının aracı geldi. İçinden Jandarma Komutanı ve İshaklar köylülerinden 4 kişi vardı. Üzerlerinde silahları vardı. Bizler şaşırdık, heyecanlandık. Kaymakamın yanına geldiler.
“Bizi Gülnar Kaymakamı gönderdi. Sizin ile görüşmeye geldik.”
“Hoş geldiniz. Sizin için ne yapabiliriz?”
“İshaklar köyü olarak biz hazırlandık. Bir gemi istiyoruz. Kıbrıs’a gidip, Rumların elinden Türk kardeşlerimizi kurtaracağız.”
“Bakın bu çocuklar da sizin gibi bir şeyler yapmak istiyor. Kıbrıs’taki katliamcı Rumları durdurulması için askerimizin oraya gitmesini istiyorlar. Derslerine girmediler. Siz de aynı şeyleri düşünüyorsunuz. Heyecanınızı anlıyoruz. Hem bu öğrencilerin ve sizlerin dileklerini, heyecanlarını Türkiye Büyük Meclisine telgraf çekerek bildireceğim.”
Onlarda bizim yanımıza gelip oturdular. Onların silahları vardı. Bizim önlüklerimiz ve kalem defterlerimiz. Çoğumuz mektup bile hazırladık.
Öğleden sonra haber geldi. Meclis toplanmıştı. Oy birliği ile:
“Kıbrıslı Türkler yalnız değildir. Onların yanındayız. Türk askeri oraya gidecek, onların yanında olacak.”
Gelen telgraf okundu. Alkışlar ile boykotumuz sona erdi, derslerimize girdik. İshaklar Köylüleri de araçlarına binip gittiler.
Hemen Kıbrıs’a havadan müdahale başladı. Üç uçağımızdan birisi vuruldu. Pilot Cengiz Topel uçaktan yaralı kurtuldu. Ama onu yaşatmadılar. Şehit düştü. Daha sonra Kıbrıs radyosu temeli atılan bir bina, radyo Anamur’a yapıldığından okula dönüştürüldü. Okulun adı ise Cengiz Topel oldu. Öğrendik ki, bizim Sakarya ilkokulu adı değiştirilmiş, eğitime Cengiz Topel olarak devam etti. Mezuniyet belgelerimizi bu okuldan bulduk.
Bir süre sonra meclisten iki teşekkür belgesi geldi. Birisi bizim okul öğrencilerine, diğeri ise İshaklar köyü halkına verildi. Silifke Kaymakamı Gülnar’a giderek, Gülnar Kaymakamı ile birlikte o kahramanlık belgesini onlara verdiler. Saklıyorlarsa, görmek isteriz.
1969-1970’li yıllarda Akşam Gazetesi Serbest Kürsüsünde bir yazı gördük. İshaklar Köyü halkının bir mektubu vardı.
“Genel Başkan Mustafa Timisi’nin konuşmalarını çok beğeniyoruz. Türkiye Birlik Partisi’nin yolu nereden geçer?”
O dönemde Türkiye Birlik Partisi il yöneticileri ile birlikte Silifke İlçe Başkanı Hızır Üçyıldız Gülnar’a geldiler. Dutlu Kahvede yapılan toplantıda parti örgüt başkanlığına İshaklar köyünden birisini seçim ile getirdiler.
1974 milletvekili seçimlerinde Türkiye Birlik Partisi’ne Gülnar’dan 500 oy gelmişti. Bu birlik olma, birlikte heyecan paylaşmak olduğunu gördük.
Doğası, imece ruhu olan bir köyde yaşamak. Orada yaşayan insanlarla dost olmak. Şalelerini, kanyonlarını birlikte görmek. Orada güzellikleri tatmak.
Gönül ister ki, Mustafa Timisi, Ankara Milletvekili kızı Aliye Timisi Ersever ile birlikte köyü ziyaret etsin. Onların heyecanlarını görsünler. Bizden öneri, dostlar onlara sıcak eli uzatmak. Kuz Kuyusu dağından Türkiye selam göndermek işte tarihe bir yolculuk olur.