Bir insanın kendinde gezinmesi kimi zaman kendisinin reklamı olsa da, ya da öyle sayılsa da, asla ve asla böyle değildir. Elbette ki kimi insan için. Nedir peki? O insanın kendisine öğretmen olmasıdır, bahçıvan olmasıdır, doya doya çiçeklerini açması, denizlerinin ve gökyüzünün derinliklerine dalması, ham topraklarında çalışması, en derin mağaralarını ışıklandırmasıdır…
Önce şunda anlaşalım olur mu? Kendisinde yürümeyen insan olur mu? Olmaz, asla. Ama kimisi türküsünü sessiz söyler kimisi gürül gürül. Ama kimisi de “hep benle” sırıtır kalır. Sesli ya da sessiz söylemek de bölümlere ayrılır aslında. Ama bu bölümler şimdilik kalemimizin en tepesinde duradursun.
+++
Kimisi soruyor kimisi merak ediyor, en iyisi kendim söyleyeyim; ben sosyalist düşünceleri savunan birisiyim arkadaş! Ama şu anda başka yerlerde örgütlü olsam da bir parti üyesi değilim. Bu yüzden de “sosyalistim” diyemiyorum kendime. . Ama geçmişim için alnımı gere gere ve de alnımın akıyla sosyalistim diyebilirim.
+++
Desem ki şimdi “Ben Özkaymak’tayım.” Kolay kolay bulamazsınız beni. Çünkü çok “Özkaymak” var. Ya “Şapkamın altında ayakkabılarımın üstündeyim” desem bu kez tam tersine, kolayca bulursunuz. “Ayakkabılarımın üstündeyim” ya da “Şapkamın altındayım!..” Haydi bulun bakalım beni!..
+++
Sabahleyin çık dışarı; kimi zaman coşkuyla koşarak, kimi zaman gönülsüz gönülsüz. Çalış babam çalış, koştur babam koştur, hem dinlen hem yorul, belki aç belki tok, ya da bütün bunları bırak saltanat sür, say ki dışarı hem cennet hem cehennem, akşam olunca dön eve, çıkar ayakkabılarını çoraplarını, doğru banyoya, arkasından ev giysilerin, on dakika şöyle bir uzanıver, arkasından kuru ekmek acı soğan, daha arkasından tavşankanı çay ve yeniden uzan boylu boyunca…
Oh beee, iliklerine yayılır bütün mutluluk, dünya senin, dünyaya değişmezsin…
+++
Harfi harfine olmasa da, çok zaman söyledim çok yerde yazdım bunu. İlkokul, ortaokul, bir de Öğretmen Okulunu bitirdim. Ama önlüğümü ve yakalığımı hiçbir zaman çıkarmadım, öğretmenliğimi de bırakmadım hiç. Peki nedir bu öğrenciliğim? Doğduğum toprakların öğrencisiyim, Mut’un öğrencisiyim, kültürümün öğrencisiyim, halkın öğrencisiyim, yurdumun öğrencisiyim, dünyanın öğrencisiyim, insanlığın öğrencisiyim… Şunu da biliyorum ki, bütün bu konularda benden çok daha ileride nice öğrenciler, benden çok daha yetkin nice öğretmenler var.
+++
“Görüyorum ki mahallelerin en yoksul, en gariban kadınları, koltuklarında özenle dürülüp katlanmış bir poşet ya da basma bir kese, belli ki içinde de dini bir kitap var, sanki cenneti garantileyeceklermiş gibi bir yerlere doğru gidiyorlar.”
Bir arkadaşımın yorumu bu da.
Sevgiyle, sağlıkla, saybanla…