Toplumdaki sosyal çürüme hat safhada. Her gün “bu kadar da olmaz artık diyor”, üzülüyor ve hayretler içinde kalıyoruz. Hassas, merhametli, içinde vicdan taşıyan, dürüst insan sayısı giderek azalıyor maalesef.
İnsanların yeni davranış örüntüsü: Her türlü davranışı sergile, talepte bulun, istediğini elde etmek için her şeyi yap. Bencilce hareket et. Sonra ben yapmadım deyip işin içinden sıyrıl, mağdur edebiyatı yap. Yalan söyle. İnsanların davranış örüntüsü bu maalesef. En basiti bu. Basit diye nitelendirdiğimiz davranış örüntülerini normalleştiren kişiler büyük kriz anlarında daha da büyük hamleler yapmaktan da çekinmiyor. İnsanların istediğini elde etmek için kolay yoldan etik dışı davranıyor olması “normal” davranış örüntülerine sahip bizleri hayal kırıklığına uğratıyor. Ama aslonan bir şey var ki “AHLAK”. Bazı yetişkinler!!! Ben merkezci dönemdeki çocuklar gibi istediğini elde etmek için her türlü yanlışı yapmak zorunda değilsiniz. Hayatta önemli değerler vardır. Bu değerlere siz sahip çıkacaksınız ki çocuklarınız da ahlaklı bireyler olabilsin!!!
Her yerdeler maalesef…
Bireyler özünde düzeldiğinde toplum da düzelecek. Her ebeveyn; çocuğunu sevgiyle büyütüp, merhametle yaklaşıp, ahlaklı olmanın, adaletli olmanın önemini vurgulasa çok şey değişecek…
Biz ebeveynlerin elinde -ağacı, hayvanı, doğayı, insanı, kendini, hayatı seven, mutlu olmayı bilen- bir birey yetiştirebilmek…
Bencil, doyumsuz, zorba, mutsuz çocuklar geliyor gümbür gümbür… Bunu biz öğrettik. Giydiğimiz kıyafetler, oturduğumuz evler, kullandığımız arabalar ile gösteriş yapmayı, hep daha fazlasını istemeyi, şükürsüzlüğü, başkalarının hakkını gözetmemeyi…
Her şey biz ebeveynlerin elinde. Şükretmeyi bilen, başkalarının hakkına saygı duyan, kuralların gerekliliğin önemini kavrayan, vicdanlı, adaletli, merhametli, dürüst bir toplum olabiliriz. Tüm bu saydıklarımı laf ile değil, önce kendi yaşantımızda bunu göstereceğiz çocuklarımıza ki onlar da bunu içselleştirebilsinler.
Her gün gerek haberlerde duyduklarımızdan, gerek iş hayatımızda, gerek sosyal yaşantımızda kısacası yaşamın her anında “yok artık” diyeceğimiz bir durum ile karşılaşmamız kaçınılmaz. Duyduklarımız, yaşadıklarımız artık ağır geliyor. Gönül yorgunluğumuz bitmiyor.
Bu yüzdendir ki bir dilek hakkım olsaydı dilek hakkımı kendim için değil, toplumun düzelmesi için kullanırdım ki, biz de toplumda rahat nefes alabilelim, akıl ve ruh sağlığımızı koruyabilelim. Mutlu ve huzurlu bir hayat sürebilelim… Çocuklarımız güvenle, mutlu bir hayat sürebilme fırsatı bulabilsinler…
Peki sizin bir dilek hakkınız olsaydı ne için kullanırdınız?