Her insan çalışırken dinlenirken, düşünürken taşınırken, gezerken tozarken, yerken içerken, konuşurken susarken bir şeyler doldurur beyin torbasına. Aslında hep açıktır orası. Ama kimisinin torbası biraz boş olur, kimisinin torbası dolar taşar. Koşullara ve yaşam biçimine bağlıdır bu da. Ve dolduruldukça kasları gelişir beynin.
Beyin taşıyan herkeste ilk başlarda kendiliğinden olsa da bu dolum, kimisi giderek bilinçliliğe dönüştürür bunu, daha da aşamayla kullanmaya.
Torbaya doldurulan domates, salatalık, biber, patlıcan, maydanoz, marul, soğan, lahana, düğürcük, fıstık mı, hemen batırık yapılır bizim buralarda. Yine beyin barajı ağzına kadar doludur, suyun bir işe yaraması için bağa bahçeye su akıtılır, içinde balıklar büyütülür, insanlar yüzdürülür… Kendisi yüzer insanın ilk başta.
Aslında bilgi, bilinç birikimidir ve de paylaşımıdır bu. Yüzdeki, ellerdeki kırışıklık sayısı, saçlardaki aklıktır. İşte bu yüzden de yaşam, torbayı doldurmak kadar, belki ondan da çok, doldurulanları yerli yerinde kullanabilmektir. Başka bir anlatımla, ağacın çiçek açma farkındasızlığını, (bunu tam olarak bilmesek de) insanın çiçek açma bilincine dönüştürebilmesidir.
Şaşırmayın ama, beynimin yetersizliğini bilincimle kapatmaya çalışan birisiyim ben. Beynim beşse bilincim on beş. Doğru bu; beyin yetersizliğinin karşısında bilinç gururu, bilinç övünmesi değil ama.
Bakın dünyada milyarlarca insan var ama bir tek ben varım, bir tek siz varsınız. Bu kesinlikle bencillik değil, birey olma bilincidir tümüyle.
Bir insan durmadan kendisini mi övüyor, sıkılır sıkıntı duyulur orada. Hepimizin bu konuda sahibine pek iletilmeyen sessiz, ince bir duyarlılığı var aslında.
Tarağımda uluorta övünme ve bencillik bezi olmasa da, asla bilinçlice yapılmayan, bu tür yakışıksız hastalıklara az buçuk bulaştığım benim de oluyordur zaman zaman, farkına varınca da utandığım, elbette. Önemli ve doğru olansa, ben yerine biz diyebilmektir her zaman.
Belki kiminiz kalkıp, “Biz” diyeceğiz diye bir insan kendine de, harcadığı emeğe ve zamana da haksızlık etmemeli” diyecektir. Bu ince ayar ne zaman çözülür peki? İnanıyorum ki emeğe saygı duyuldukça.

Bir beyni duyarlılıkla doldurmak insana en yakışanı…
Bir beyin düşündüklerini söylemedikten/söyleyemedikten sonra neye yarar ki?..
Bir beyin bir beyine kul olduktan sonra ne işe yarar ki?..
Hayvanlarda da var beyin…
Düşünme yetisi ellerinden alınan beyinler öyle bir çoğalıyor ki…
Sessiz beyinler daha mı çok acaba?..