Açık havada yatanlar bilir, uyku kısa sürede alınır, gün erken başlar. Bir de benim gibi tipler vardır ki onlar takip eden gün için planlanmış bir konusu varsa ki, benim hep böyledir, hareket edecekleri saat için saati kurmalarına bile gerek yoktur. O saat geldiğinde vücut saati çalar, kişi ayaklanır. Mekân değişikliği durumlarında bu özellikle böyledir ki, vücudun da bir bildiğinin var olduğu sonucu çıkıyor buradan sanırım. Bu durumu dağlarda, kanyonlarda özellikle yaşarız. Kanaatim odur ki, vücudun yaşama yön vermesi, uyum içinde olması güzel bir durum.
Yirmi altı haziran sabahı da bu durumu yaşadık. Geç vakitte inmiş olsalar da Bursa’dan gelen kanyoncular da benzer durumu yaşadılar ve biz saat dokuz gibi iki araç, bir kadın dokuz erkek olarak ayaklandık.
Doğal olarak rehber benim. İkinci rehber Yiğit, oğlum. İlk uğrak yerimiz Çınaraltı. Biraz Mut’u tanısın istiyorum. En azından merkezi. Sabahın bu saatleri oldukça serin olunca daha bir keyifli Çınaraltı. Benim de çok geçtiğim, ama hemen hemen oturmak, zaman geçirmek için kullanmadığım bir yer Çınaraltı. Tarihi, yararı, konumu, buluşma noktası vb. birçok yönden sıra dışı bir alan olan harika yerde oturarak zaman geçirmememin nedeni; yanlış anlaşılmasın, beğenmemek falan asla değil. Vaktim yok, hepsi bu. Tabi ki katıldığım sosyal olaylarda, dışarıdan gelmiş bir arkadaş/arkadaşlarım olduğu zamanlarda yolum buradan geçer mutlaka benimde.
İki araçtan bizi takip eden, bizden önce Çınaraltı önündeki park alanına yerleşti ve bizim araçtan inen tayfa ile birlikte parka girdiler. Bizim araca park yeri yok ki, o arada çıkmakta olan aracın çıktığı yere göz diktik ve aracın çıkabilmesi için trafiği durdurdum. Bizim araçta o arada yerini buldu.
Ekip Yiğit’in liderliğinde Çınaraltı’na yerleşirken bir kısım ihtiyaçlar için biz üç kişi benim rehberliğimde bir alışveriş merkezine yürüdük. Yılmaz Hocam listesini hazırlamış, elinde. Bunlar gıda ihtiyacımız. Üç gün boyunca, tedbiren de dördüncü gün için olmak üzere, dokuz kişi için, sabah ve akşam esaslı, öğlen içinde atıştırmalık şeklinde temin edeceğiz.
Markette bulamadığımız ihtiyacımız olmadı. Listedeki birkaç ihtiyacımızı da başka bir marketten alacağız ki yakınımızda orası da. Buradan bir çukulota aldırdım Yılmaz Hoca’ya. Çukulotayı severim. Dayanamam.
Başka ihtiyaçlarımızı temin için şehre yürüdük. Taşhan önünden geçerek Hükümet Caddesi’nde ilerleyip o aralardaki bir yufkacıya uğradık. Batı Kestel içindeki tatlı ihtiyacımızı temin etmeye çalışıyoruz. Tatlı benim ve ailemin tüketmediği bir gıda olduğu için, hem aradığımız şeyi bilmiyorum hem de nereden temin edeceğimizi bilmiyorum. Neyse ki Çınaraltı’nda çay servisi yapan garson oldukça cevval çıktı ve her şeyden haberi olan berber hikâyesinde olduğu gibi bize aradığımız yerin adresini de söyledi. Adresi biliyorum tabi ki, yine uğradığım bir yer olmasa da.
Ancak adreste aradığımızı bulamadık. Yemesek olmaz mı dedim, bu işleri bilip eden Yılmaz Hoca’ya. Yılmaz Hoca iki yönden hoca bu arada. Kendisi öncelikle bir öğretmen. Sonra, kanyon faaliyetleri boyunca yeme içmenin hocası. Ne yeneceğine, ne kadar yeneceğine, yiyeceklerin teminine, bunların nasıl taşınacağına, kanyon içinde hazırlanmasına, sporculara dağıtımına varıncaya kadar ondan sorulur. Söylemeliyim ki bütün bunları da hakkını vererek yapıyor. Ekip de bunu kabullenmiş, takdir etmiş ki, yapıp ettiklerine itiraz yok. Ne istenirse yapılıyor bir yana yaptığı yemekler de harika oluyor.
Adresi bulduksa da, aradığımız ürünü bulamadık. Satıcı istediğimiz miktarı cazip bulmuş olacak ki, akşama mutlaka bulup hazırlayacağını ifade etti ve oradan ayrıldık.
Sırada kanyonun olmazsa olmazlarından naylon poşet ihtiyacımızı karşılamak var. Bunu nereden alacağımızı biliyorum. Geçen yıldan aldığım yerden. Bu poşetler şeker/salça naylonu diye geçer piyasada.
Devam edecek…