Acının tanımı var mı? Acı hep yaşanır. Yangın olur, sel olur ve deprem olur. Halk arasında zelzele denir. Nerden başlayıp, nereye gideceği belli olmaz. Ceyhan’da deprem olur, Kıbrıs sallanır. Mersin, Silifke, Karaman sallanır. Ecemi fay hattı derler yüreğimiz kararır.
1978 yılında deprem bölgesi olmayan Akkuyu / Gülnar bir bakarsınız deprem riskli yerlere gider. Ama ille de nükleer santral yapacağız derler. Şimdi yaşadığımız 6 Şubat depremi ile anladık ki, deprem olduğunda kaderimiz ile baş başa olacağız. Yani Allah Kerim.
ACI YORULDU kitabı okudukça yukarıdaki kaygılarım hep göğe çıktı. Birileri Akdeniz’e indi. Birileri liman sahibi oldu, sonra nükleer santrali konduracak. Ya kaza olursa, sahi kimler bize yardım edecek.
Deprem olunca eskiden ilk koşan asker olurdu. Sonra AFAD ve yerel yönetimler. Ama asker kışlasından çıkamadı. Yüz metre yanında göçük altında kalanlar yardım çığlıkları attılar. Akut gelemedi, kolu, bacağı kırık. Karadeniz’de madenciler çıkamadı.
Günlerce acı içinde yardım bekleyenler, “Vadesi gelen gitti. Takdir ilahi.” Öyle dediler.
Kitap:
Yazar, depremin yarattığı acıları ve trajediyi gerçeklikle anlatırken, aynı zamanda insanların iç dünyalarına ve duygusal deneyimlerine derinlemesine nüfus ediyor.
Okuyucuları depremin etkilerinin ortasına götürerek, onların acılarına ve kayıplarına tanık olmalarını sağlıyor. Ancak aynı zamanda, insanların dayanıklılığını ve dayanışmasını keşfetmeye davet ediyor.
Dilara Kiev’de 5 dakika ara ile ölümden dönüyor. Memleketine geliyor. Ama ölüm onu annesi ile sarılarak buluyor. Sanatçı Orhan Aydın kızını arıyor. Çığlıkları arşa çıkıyor.
Futbolcu Gökhan Zan ve eşi, Haluk Levent ve Ahbab, Suavi, Selda Bağcan, Nilifer gibi sanatçıların destekleri.
Avrupa Alevi ve Bektaşi örgütleri ilk günden başlayarak yardıma koşmaları. Ama yolların olmaması nedeni ile ulaşma zorluğu, Adıyaman’da Rıza Kenti kurulması. Yardım ellerinin AFAD tarafından engellenmesi. Buna rağmen yardım elleri ulaştı. Bir şeyler oldu. Artık tarikatlar bile güven duymadığından, topladıkları yardımları Cem evlerine teslim ettiler. Ülke genelinde cem evleri depremden kurtulanları aylarca konuk etti. Yaralarını sardılar.
1999 depremi ve sonrasında deneyim kazanamayanlar bir kez daha sınıfta kaldı. Oysa Akut, madenciler ve askeri birlikler görev başında olabilse, başta AFAD olmak üzere valisi, kaymakamı onlara ev sahipliği yapabilse, işte daha az can kaybı olabilirdi.
Deprem uzmanları uyarmaya devam ediyor. Fay hatlarını, kırıklarını bir bir anlatıyor. Biz deprem toplanma alanlarını hala imara açmaya çalışıyoruz. Ne için; çıkar için, rant için. Sahi Maraş’ta, Hatay’da 40 dairesi olan da, bir dairesi olan da açıkta kaldı. Çoğu da bedelini kendileri ya da çocuklarını kaybederek ödedi.
ACI YORULDU, okumak lazım. Ama esas okumaları gerekli olanlar ülkeyi yönetenler. Ders alıp, başka depremlerde, afetlerde daha az zararla baş etmeyi sağlamak. Dileriz Marmara’da, olası depremde bu depremden ders çıkarıp, daha az zararla çıkarız.
Artık sanayi teşvikleri Marmara’dan alınıp, deprem riski az olan yerlere verilmeli.
1970’li yıllarda güneyde yer alan bütün sanayi kuruluşları Marmara’ya gitti. Eh onunla birlikte göç başladı.
Serhan Asker HALK TV GÖRKEMLİ HATIRALAR programı ile adım adım bölgeyi gezdi. Ses oldu. Çığlıklara ortak oldu. Onu da bir özet olarak kitaplaştırdı. Emeklerine sağlık. Kayıplar geri gelmez. Ama acılar ortak bulunca bir nebze olsun azalır.
Dileriz tez zamanda sosyal devlet gelir. Yaralar sarılır. Orada yaşayanlar insanca yaşama geri dönerler. Yüreğimiz onlarla.
(*) ACI YORULDU, SERHAN ASKER, Alfa Basım Yayın Dağıtım. info@alfakitap.com