Kaynar Kamp Alanı iyi dinlendirmiş olmalı Kurt Hocamı. Pers Yolu rotasının şimdilik en uzun bölümü, çıkıştan Kaynar a uzanan bölümdür. Eski Lalenin Kaynar Çatağı ki burası Pers Yolu’nun rotası olup, yirmi dört kilometredir. Kaynar Çatağı’ndan Eski Lale Köyü içinden geçerek ilerlemek istenirse rota üç kilometre uzar. Kitlesel yürüyüşlerde rotadan çıkmayız ama küçük gruplarla yaptığımız günlük yürüyüşlerde ve çekirdek Pers Yolu Kadroları ile yolda olduğumuz zamanlarda köy içinden geçen rotayı kullanırız. Bunu özellikle yapıyoruz ki köy içinde tanıştığımız insanlarla Pers Yolu dostluklarını ilerletebilelim. Kültür yollarının hedeflediği yararları üretebilelim. Hedeflere ulaşma konusunda başarılı olduğumuzu düşünüyorum. Hadi diyeyim, ciddi yol aldığımızı.
Bugün Pers Yolu’nun daimi dostlarından biri olarak gördüğüm Ahmet Ateş kardeşim Eski Lale Köyü’ndendir. Pers Yolu’nun diğer kâşifi Emine Hocam ile yaptığımız geçişlerden birinde Ahmet’ in ailesinin evinin yanında gece için kamp yapmıştık. Yolun hemen altında olan evin üzerinden yol geçer. Yolun tam üzerinde ise taş yapı bir çeşme var. Sanatsal bir yapı diyebiliriz çeşme için. Güzelde bir suyu var. Çeşmenin, iki metre yükseği ile bir elma bahçesi var. İlk geçiş zamanlarında sahibi bu bahçeyi suluyordu, tanışmıştık. Aslen Mutlu ve kamyoncu. Bu köyden evlenmiş ve hanımından yandan bu araziye elma bahçesi yapmış. Bol su kaynakları olan bir köydür Eski Lale Köyü. Bahçede bol su ile sulanıyordu. Suyun bahçeye gelmesi biraz zaman almış olacak ki çeşmenin suyunda sulama suyunun çimensi tadı vardı. Yedi santimetre çaplı ölçülendirdiğim demir oluk adeta suyu almıyordu.
Bu geçişimizde tanışmadık Ahmet’in ailesi ile. Takip eden yıl üç kişi olarak geçtik buradan. Kurban Bayramı’nın arife günüydü. Bahçeye bakım yapılmamış görünüyordu. Çeşmenin üzeri ile çadırımızı kurmuştuk. Ahmet’ in ailesinin, bugün olan evi yoktu henüz. O gecenin takibi sabahında öğrendiğimize göre, yolun altında yola dikey uzanan, taş malzeme yapılı çinko çatı kapatmalı basık tavanlı ahır Ahmet’in dedesinden kalmış babasına. Belli ki iyi hayvancılık yapılmış bir süre önce buralarda. Bu yapıda ve bu ölçülerde bir besi ahırı ondan var burada. Bunu nereden biliyorum. Kendimden. Bende bir süre önce Mut İlçesi’nde yapılan yoğun hayvancılık işinin içinde olan biriydim, oradan. Biz vardığımızda iki iri ve çok sesli iki çoban köpeği bağlıydı, bugün evin olduğu yerin, yoldan yanında. Ahırla köpekler arasında ahıra inen yol var.
Biz iki kâşif olarak köpekten korkmayız. Bu korkusuzluğun köpeğin kim olduğu ile bir ilgisi yok. Onları tanıyoruz, ondan. Karşılaştığımızda onların diliyle konuşmayı biliyoruz. Onlarda bizim dilimizi biliyorlar. “Aşk- ı Derun” demiş bir köpek dostu bu günlerde bu dile. Bence de öyle. Bir süre sonra, onlarda seslerini kesmişlerdi. Anlaşmıştık özetle.
Buralar güvenli yerler. Açıkta kalan hiçbir şey yer değiştirmez. Belki ihtiyaç olursa kullanılır ama kaybolmaz. Biz de böyle bir şey yapmıştık o gün, çadırı kurduktan sonra.
Dar kadro yürümelerinin çamaşır yıkayıcısıyım, Pers Yolu’nda ben. Mutlaka bir su başında çadır kurulur, yapılacak kişisel temizlikler yapılır ve ben çoraptır, tişörttür yıkanacak ne varsa harekete geçerim. Zeytinyağı sabunumuzla yaparım bu işi. En sıkıntılı yanımız, uygun su kaynağının olmaması. Bu çeşme de gürül gürül akan suyuna rağmen, uygun su kaynağı değil. Neden mi? Çeşmenin teknesi ile su borusu arasında hiç boşluk yok ve tekne içi neyazıkki temiz değil. Bunun için, içinde kıyafetleri sabunlayıp durulayabileceğim bir kova bulurum umuduyla beni yandan yandan süzen iki azman çoban köpeğinin tanış olmuş bakışları altında ahırın ilerisine doğru yürümüştüm. Umduğumu da bulmuştum. Yirmi litrelik çok sağlam bir beyaz kova. Beyaz peynir türü gıdaların ambalajlanmasında kullanılan türden. Biraz temiz değildi ama hiç sorun değildi. Burada daha temiz olamazdı öte yandan. Sevinçle kapmıştım, hatırlıyorum. Bütün yürüyüşlerimde bir çorabı iki gün giymemiş bir dağcıyım ben. Ya fazlasıyla çorap alırım ya da yıkarım. Dağcı için önemlidir ayak denilen organ. Bunun gereklerinden biride uygun ve temiz çoraptır. Kova ki elimdeki tür bir kova bu yıkama işi için mükemmel bir kap.
O gecenin sabahında erken saatlerde bayramın ilk gününde bir araç durdu alt yanımızda. Yolun içinde. Manevralardan, “Gel gel, ooppp dur” hareket ve seslerinden anladım. Doğal olarak kalktım. Bir aracın kasasını, bizim bulunduğumuz bahçeden yanaki yükseltiye yanaştırmaya çalışıyordu birileri. Araçtan inince anne baba ve kızlarından oluşan, üçlü bir aile olduklarını anlamıştım, kısa bir tanışma konuşmasından sonra. 13 Kasım 2024.
Devam edecek.