Yoksul birisisin, trilyonluk birisi için “Ne fark eder, sonunda o da ölecek ben de” diyorsan, zaten o anda ölmüşsündür arkadaş!
+++
Kimisi bilgiyle bilimle uğraşır; yağmurun ne zaman yağacağını güneşin ne zaman tutulacağını bilir, yıldızlarda yeni yaşam arar, kimileriyse bu çağda ve de yüzlerce yıldır “orucu neler bozar neler bozmaz, kadınlar kara çarşaflı mı olsun mor çarşaflı mı?..”, bunları tartışır, ya da dayatır.
+++
Geçenlerde Özgürlük Yolu’mda yürürken bir “düş” gördüm. Ötürüklü dev bir kuş gece dolandı dolandı, bir iki kişinin burada bir şey yiyip içtikleri için değil de, olanca pisliklerini burada bırakıp gittikleri için başlarına bir ötürdü bir ötürdü, offf!..
Asıl sorumlunun çürümüş sistem olduğunu bile bile gördüm bu “düşü”.
+++
Gün gün bencilliklerinden daha daha arınan beş altı arkadaşız. Bir yerde çay mı içtik, hepimizin eli cebimizde. Bize katılmak isteyenler yavaş yavaş ya bize uyarlar ya da bir süre sonra bizden ayrılırlar. Öyle…
+++
Yanından geçtim geldim de, seni unuttum geldim
Ama uça uça da geri döndüm
+++
Çocukluğumda köyümde üç elma ağacı vardı. Hepsi de haraptı. Birisi Musalar’ın Nalbant denilen yerinin girişinde, birisi halamın Boğaz’daki bahçesinin yola bakan ucunda, birisi de Şevket amcamların evlerinin önündeki duvarın başında.
Üçü de aynı elmaydı. Görünüşü çok albenili olmasa da, tadı/kokusu dünya birincisiydi. Yanlarından geçerken bu elmalardan koparmamaya gücüm yetmezdi. Göz hakkından da fazla, hırsızlıksa hırsızlıktı, ille de. Oysa kendimizde elma çoktu…
Büyüdükçe nice kitaplar okudum, nice yazarlar, şairler, sanatçılar adı öğrendim, nice bilgiler. Ve şimdi nicesini unuttum gittim bunların. Ama çocukluğumun o elmasının kokusu dolu dolu, dupduru durup duruyor damağımda…
+++
Boşuna “İt eti satıyorum” dememiş ozan…
Birisi öldürdüğü bir iki tavşanı ve birkaç kekliği paylaşmış sosyal medyada, davul çala çala…
Onlarca alkışlayan!..