Bir arkadaşım sabah sabah “Hayırlı sabahlar” dedi.
“Günaydın” dedim ben de, hem de inadına.
Evet görüyorum, izliyorum, biliyorum bunları.
“Hayırlı sabahlar, hayırlı günler, hayırlı cumalar, hayırlı işler, hayırlı akşamlar…” gibi sözler toplumu yediden yetmişe tutsak almış durumda.
Hele birisi kalkmış o güzelim Türkçemizi, yani anadilimizi, dolaysıyla aydınlık “günaydın”ımızı yasaklamaya kalkışıyor!
Eskiden de vardı bu tür sözler köşede bucakta, yaya yapıldak, ama Fetö’yle birlikte sıçradı, yaygınlaştı, koşuşa geçti. Giderek de Fetö Dili olup çıktı.
Şu anda herkes Fetö’ye karşı. “Ben Fetö’ye karşıyım” diyor herkes. Cahili de, ‘aydını’ da, genci de, yaşlısı da… Hele kimisi hem “Atatürkçü” hem “aydın” ama ağızlarında da ne yazık ki Fetö Dili!
Bana “hayırlı sabahlar diyen sevgili arkadaşım; senin içtenliğine, bana olan sevgine saygına inanıyorum, bunlar için “sağ ol” bile diyorum sana. Fetöcü olmadığını da biliyorum. Benim sözüm bunlar için değil zaten sana. Benim sözüm senin bilinçsizliğine; “hayırlı sabahlar”la “günaydın”ı yan yana getirip hiç kafa yormayışına, Fetö dilini kullanışına, bilinçsizce Arapçaya sarılışına…
“Fetö’ye karşıyım” demekle Fetö’ye karşı olunmaz ki. “Atatürk’ü çok seviyorum” deyip, laikliği savunmamak gibi bir şey bu.
Bir düşün.
Bilinç ister bu da sevgili arkadaşım, bilinç!
Değilse bilinçsizce Fetö’ye ve gericiliğe hizmet etmiş olursun.
Birisi Fetö dili; insanı düşünmekten ve sorgulamaktan uzaklaştırıp kul köle eden. Kimse yadsıyamaz bunu. Birisi de arı duru, aydınlık Türkçe, anadilimiz.
Üçüncü bir seçenek yok sevgili arkadaşım, yok.
Bu yüzden inadına günaydın, inadını iyi günler, inadına iyi işler, inadına iyi geceler…
Uzar gider bu.
Başka bir arkadaşım dedi ki geçenlerde, “Senin yazılarını ‘sessiz okuyanlar’ daha çok.”
Zaman zaman ben de karşılaşıyorum bununla.
Aslında biraz da psikolojik bir durum bu.
Haydi, bir ikinci “günaydın” sana sevgili arkadaşım!
Türkçemizin en güzel sözlerinden birisidir günaydın.
Kurda kuşa, toprağa taşa, yola yoldaşa, duyana duymayana günaydın!..