Evet….
İnsanız; sevinçlerle ve hüzünlerle doluyuz. Bir günlük, bir mevsimlik, birkaç yıllık yolcular değiliz hiçbirimiz. Yaşam bu…
İnsanız; hep yolcuyuz; yolumuz duraklarla dolu, kimi durak coşkulu, kimi durak hüzünlü. Yolumuz ileri, ileri, daha da ileri…
İnsanız; yalnızca kendimiz için değiliz, asla, hepimiz içindir hepimizin derdi, adını, zamanını bilmediğimiz zamanlar içindir… Yalnızca kendimizi düşünen benciller olsak yaşayacağımız gün sayısı kadar olur dünyamız, düşüncemiz, hayallerimiz… Ama öyle mi?..
İnsanız; tarih önümüzde, dünya önümüzde, bir harita gibi gelecek önümüzde…
İnsanız; coşkudan ve hüzündeniz. Az mı hüzünlendik, az mı hüzünlendi insanlık? Ama hangi canlı yerinde saydı ki?..
İnsanız; doğanın bir parçasıyız, doğa gibi bizim de mevsimlerimiz vardır. Ama bu mevsimler hep umut doludur; kazanmakla yitirmek iç içedir, emektir, bir geriyeyse iki ileriyedir; yaşamdır…
İnsanız; bizler kendimizi bile sorgulayan, acımasızca eleştirebilen insanlarız, bu yüzden hiçbir uğraşımız bitimli değildir. İnsanlık tarihi budur zaten.
İnsanız; özgürlük, insan hakları, hak/hukuk/adalet, eşitlik, emekten yana olmak, laiklik, toplumsal barış, yalansız/dolansız/talansız, sömürüsüz bir dünya özlemleri ve çabaları dün de vardı, bugün de var, yarın da olacaktır. Bir adı da umuttur bunun, bilinçtir.
İnsanız; ne olursa olsun yaşama sarılacağız, hem de da sıkı, kahkahalarla, şakalarla, sevgiyle, çoğala çoğala…
İnsanız; yaşam sürüyor, bitimsiz değildir hiçbir şey, daha çok günaydın, daha çok ders…
İnsanız; yaşamı tanıya tanıya, yaşamı anlata anlata, okuya okuya; kitapla, sevgiyle, aşkla, umutla, emekle, doğrulukla/dürüstlükle, şiirle, türküyle. İnsan olma bilincimiz sürecek, insani değerlerimizi sürdüreceğiz, tarih Denizlerle doludur…
İnsanız; bir yanımız da cesaret doludur, dayanışma doludur
İnsanız; ille de tarihle, umutla ve haklılıkla…
İnsanız; gerisine asla, hele hele umutsuzluğa asla!